Azido oxaliko: berrikuspenen arteko aldeak
t robota Erantsia: zh,pl,ko,be,fr,he,es,hu,lv,it,id,de,ja,el,vi,ga,nl,sv,hi,pt,is,sk,ru,sr,ro,th,no,ca,fi,uk,la,be-x-old,cy,nn,cs,bg,fa,hr,lt,da |
|||
83. lerroa: | 83. lerroa: | ||
[[Kategoria:Azido dikarboxilikoak]] |
[[Kategoria:Azido dikarboxilikoak]] |
||
[[be:Шчаўевая кіслата]] |
|||
[[be-x-old:Шчаўевая кісьля]] |
|||
[[bg:Оксалова киселина]] |
|||
[[ca:Àcid oxàlic]] |
|||
[[cs:Kyselina šťavelová]] |
|||
[[cy:Asid ocsalig]] |
|||
[[da:Oxalsyre]] |
|||
[[de:Oxalsäure]] |
|||
[[el:Αιθανοδιικό οξύ]] |
|||
[[en:Oxalic acid]] |
|||
[[es:Ácido oxálico]] |
|||
[[fa:اکسالیک اسید]] |
|||
[[fi:Oksaalihappo]] |
|||
[[fr:Acide oxalique]] |
|||
[[ga:Aigéad ocsalach]] |
|||
[[he:חומצה אוקסלית]] |
|||
[[hi:ऑक्सैलिक अम्ल]] |
|||
[[hr:Oksalna kiselina]] |
|||
[[hu:Oxálsav]] |
|||
[[id:Asam oksalat]] |
|||
[[is:Oxalsýra]] |
|||
[[it:Acido ossalico]] |
|||
[[ja:シュウ酸]] |
|||
[[ko:옥살산]] |
|||
[[la:Acidum oxalicum]] |
|||
[[lt:Oksalo rūgštis]] |
|||
[[lv:Skābeņskābe]] |
|||
[[nl:Oxaalzuur]] |
|||
[[nn:Oksalsyre]] |
|||
[[no:Oksalsyre]] |
|||
[[pl:Kwas szczawiowy]] |
|||
[[pt:Ácido oxálico]] |
|||
[[ro:Acid oxalic]] |
|||
[[ru:Щавелевая кислота]] |
|||
[[sk:Kyselina etándiová]] |
|||
[[sr:Oksalna kiselina]] |
|||
[[sv:Oxalsyra]] |
|||
[[th:กรดออกซาลิก]] |
|||
[[uk:Щавелева кислота]] |
|||
[[vi:Axit oxalic]] |
|||
[[zh:草酸]] |
20:18, 17 martxoa 2013ko berrikusketa
Names | |
---|---|
IUPAC name
azido etanodioiko
| |
Other names
azido oxaliko
| |
Identifikadoreak | |
CAS zenbakia | 144-62-7 |
PubChem | 971 |
ChemSpider | 946 |
UNII | 9E7R5L6H31 |
EC zenbakia | 205-634-3 |
UN zenbakia | 3261 |
DrugBank | DB03902 |
KEGG | C00209 |
MeSH | Oxalic+acid |
ChEBI | CHEBI:16995 |
ChEMBL | CHEMBL146755 |
RTECS zbka. | RO2450000 |
ATCvet kodea | QP53 |
Beilstein Erreferentzia | 385686 |
Gmelin Erreferentzia | 2208 |
3DMet | B00059 |
| |
| |
Propietateak | |
Formula molekularra | C2H2O4 |
Masa molarra | 90.03 g mol−1 (anhidriko) 126.07 g mol-1 (dihydrate) |
Masa zehatza | 89.995308552 g mol-1 |
Itxura | Kristal zuriak |
Dentsitatea | 1.90 g cm-3 (anhydrous) 1.653g cm-3 (dihydrate) |
Fusio puntua |
189-191 °C, 462-464 K, 372-376 °F (101.5ºC dihidrato) |
Disolbagarritasuna uretan | 14.3 g/100ml (25 °C) |
Disolbagarritasuna | 23.7 g/100ml (15 °C) etanolen 1.4 g/100ml (15 °C) dietil eterrean [1] |
Azidotasuna (pKa) | 1.25, 4.14[2] |
Arriskuak | |
MSDS | External MSDS |
Arrisku nagusiak | Toxic |
NFPA 704 | |
Flash puntua | 166ºC |
Harremana duten konposatuak | |
Harremana duten konposatuak | oxalil kloruro disodio oxalato kaltzio oxalato fenil oxalato ester |
Except where otherwise noted, data are given for materials in their standard state (at 25 °C [77 °F], 100 kPa).
|
Txantiloi:Chembox Footer/trackingTxantiloi:Short description
Azido oxaliko edo azido etanodioiko (H2C2O4) azido organiko dikarboxiliko bakunena da. Scheelek aurkitu zuen 1776an, azukrearen oxidazioa aztertzen ari zela. Oso hedatua dago landareetan, eta kaltzioaren, sodioaren, eta potasioaren oxalatoak eratuz agertzen da. Animalien gernuan ere aurkitzen da kopuru txikitan. Solidoa, kristal itxurakoa eta gardena da. Pisu espezifikoa 1,65 g/cm3 da; 187 °C-tan urtzen da. Uretan, alkoholetan eta eterretan urtzen da. Beroaren eraginez azido formikoa eratzen du. Azukreen, almidoiaren eta zelulosaren oxidazioz lortu zen luzaroan. Gaur egun karbono monoxidoa sodio hidroxidoarekin, edo sodio formiatoa sodio hidroxidoarekin erreakzionaraziz eta ondoren eratutako dihidrato kristalak destilatuz lortzen da. Industrian metalak garbitzeko eta zuritzeko, larruak ontzeko, ehunen margoak finkatzeko eta koloregaiak eta tinteak egiteko erabiltzen da. Litografiak, grabatuak eta zura garbitzeko eta katalizatzaile gisa ere erabiltzen da.
Erreferentziak
- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2013/2/24 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
- ↑ Radiant Agro Chem. Oxalic Acid MSDS. .
- ↑ Bjerrum, J., et al. Stability Constants, Chemical Society, London, 1958.
Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Azido oxaliko |
Artikulu hau kimikari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |