Erromantizismoko musika

Erromantizismoa sustraiak klasikoak (1780-1815)

Erromantizismoa iraun zuen gutxi gorabehera 1820s hasieran eta XX. Mendeko lehen hamarkadan arteko aldi bat izan zen, eta, askotan, garai hartako arauak eta forma arabera idatzitako musika guztiak biltzen zituen. Musika erromantizismoa musika akademikoa izan zen, klasizismoaren eta inpresionismoaren epea da. Musika Erromantizismoa Erromantizismoa egungo literatura, arte ederren eta filosofia aldaketak zerikusia izan ohi du, Arte eta filosofia horiek Erromantizismoa geroztik, oro har, 1780 eta 1840 urteen artean aitortu ziren. Erromantizismoa Arte eta filosofia mugimendu global bat bezala zen, egia ezin dela printzipio lehen ondoriozta hornidura bat da, munduko saihestezina errealitate izan zen, emozio, sentipen eta intuizio bidez bakarrik eusten. Erromantizismoa musika emozio horiek adierazten zuen. Erromantizismoa sustraiak klasikoak (1780-1815) Literatura, romanze hori 1770 edo 1780 urtean hasi zen, Sturm und Drang izeneko mugimendua German esan dute. Shakespeare izan zen, batez ere, folk Sagas, errealak edo fikziozkoak, eta Homer poesia eragina. Goethe edo Schiller, bezalako Idazleen beren praktika, Scotland Robert Burns poesiari folk transkribatzeko abestiak, berriz, goitik behera aldatu zen. Literatur mugimendu honek musika klasikoaren aldian hainbat modu, Mozart lanak German opera, abestiak eta melodiak komertzial lanak aukeratu barne islatzen zen, eta indarkeria adierazpen hazkundea pixkanaka artistikoa. Hala eta guztiz ere, gaitasun edo interes konpositore "erromantizismoa eta iraultza" sartu zen bere errege epaitegiak reliance mugatzen da. One Adibidez Le nozze di Mozart, iraultzaile gisa debekatu zen Figaro estreinaldia istorioa da. Nahiz eta termino guztiz musika, Erromantizismoa Drew bere funtsezko praktika klasikoen egitura substantzia. Denboraldi honetan igo osaera eta performance estandarrak, eta forma eta musikari multzo estandarrak sortu. Ez dago arrazoirik, galdu E.T.A. Hoffmann izeneko "hiru musikagile erromantikoa" Haydn, Mozart eta Beethoven. Klasizismoaren garrantzitsuena barne korronte bat chromaticism eta armoniko anbiguotasuna zeregina da. Klasikoko konpositore garrantzitsu guztiak erabili armoniko anbiguotasuna eta teknika azkar tonu ezberdinen arteko mugitu benetako ñabardura bat ezarri gabe. Haydn-en Sorkuntza hasieran kaosa armoniko adibiderik ezagunenetako bat da. Hala eta guztiz ere, atal artikulatuak, menderatzailearen edo erlatiboa nagusien bidean mugimendu bat, eta testura gardentasuna oinarritzen txangoak tentsio horiek guztiak. Urte 1810 k konbinatu chromaticism erabilera eta txikiak gakoa, tonu gehiago mugitu musika eskaintza zabalagoa,, eta opera ahaltsuagoa beharra lortzeko nahia. Beethovenen mugimenduaren erdiko figura gisa hartu zen, bitartean, Muzio Clementi edo Louis Spohr bezalako konpositore,, bere material gaikako kromatikoa ohar gehiago erantsi zaporea hobeto irudikatzen. Kolore gehiago eta klasiko gogoa egitura mantentzeko nahia arteko tentsioa, krisi musikala ekarri zuen. One erantzun opera, non testuaren egitura bat eman dezake, nahiz eta ez ziren ereduak ez formalak aldera mugitu zen. ETA Hoffman, gaur egun ezagutzen bere musika kritika, bere opera Undine (1814) berrikuntza erradikala musika aurkezten. (1869 Tchaikovsky nahastu behar). Krisi horren erantzun bat izan zen forma laburragoa, gauean, non berez intentsitatea armoniko nahikoa musika aurrera eraman zen bezalako ezaugarri berritzaileak batzuk barne bidez lortzen da. Hasierako Erromantizismoa (1815-1850) Mendearen bigarren hamarkadan, musika-iturri berrien shift, chromaticism erabilera melodia nabarmenagoa batera eta harmoniko gehiago adierazkortasuna beharra, bat palpable estilistiko txanda. Aldaketa honen arrazoiak ez ziren bakarrik musika, baina baita ekonomiko, politiko eta soziala. Etapa konpositore izan ingurune berrian Europa post-Napoleonen hitz belaunaldi berri bat ezarri zen. Lehenengo taldean taldekatzen dira normalean musikagile, Beethoven, Louis Spohr, E. T. A. Hoffmann, Carl Maria von Weber eta Franz Schubert. Konpositore hauek, kontzertu XIX hasieran eta XVIII mendeetan bizitza dramatikoa hedapen artean hazi zen, eta modu honetan eman bere estilo eta itxaropenak. Askok agurtu Beethoven eredua jarraitu, edo, gutxienez, lortu nahi. Doinu kromatikoa, Muzio Clementi eta, Rossini, CHERUBINI eta Mehul operetan ere oparoa eragin batzuk. Aldi berean, kantu osaera poema popular ahots eta piano, erdi-mailako etxebizitzen merkatuan hazten ari den eskariari erantzuteko, musikagile errenta ekonomikoa iturri berri garrantzitsu bat izan zen. Konpositore erromantiko olatu hau lan garrantzitsuena agian song ziklo-symphonies Schubert, Weber-opera, batez ere Oberon, Der Freischütz eta Euryanthe. Garai hartan, Schubert-lanak egin mugatua ikusleak eta ezin izan eragin esanguratsu bat aldentzeko pixkanaka-pixkanaka. Aitzitik, John Field obrak azkar bilakatu zen ezaguna, hein handi batean izan zen txiki eta "ezaugarriak" piano pieza eta dantzak konposatzen gai delako. Franz Liszt, Felix Mendelssohn, Frederic Chopin eta Hector Berlioz musikagile erromantiko barne kohortea hurrengo. XIX mendean jaio ziren, eta laster hasi zen balio handiko konposizioak. Mendelssohn bereziki precocious izan zen, bere lehen laukote, zortzikote bat kateak eta orkestra musika idatziz, hogei urte bete aurretik. Konpromisoa hartu Chopin piano musika, etudes (ikasketak) eta bi piano kontzertuak barne. Berlioz konposatzen lehen nabarmenak sinfonia Beethovenen heriotzaren ondoren, esan zuen Symphonie fantastique. Liszt orkestra musika konposatu,, baina pianoa artea berrikuntza ezaguna, handiagoa birtuosismoa eskatzen duten lanak dira, besteak beste, transcendental ikasten. Aldi berean ezarri zer "opera erromantiko" gisa ezagutzen da gaur egun, Paris eta Italiako iparraldeko artean konexio sendoa. Trebetasuna orkestra Frantziako konbinazioa, ahots-lerroak eta dramatikoa power italiarrak, scripts, herri-literatura, ezarritako arauak jarraituko opera etapa menderatzeko oinarritzen ziren. Vincenzo Bellini eta Gaetano Donizetti lanak izugarri popular izan zen une honetan. Erromantizismoa zati honen alderdi garrantzitsu bat, piano kontzertuak (edo "kontzertuak", deitu zuen Franz Liszt), inprobisazioak gai popular, pieza labur eta luzeagoak dira, hala nola, sonatas barne arrakasta handia izan zen Beethoven edo Mozart. Beethoven adierazle nabarmenetako bat: Clara Wieck, geroago ezkontzeko Robert Schumann izan zen. Egindako eskaintza bidaia instalazio berrien garai hartan, trena eta ondoren lurrunetan esker, nazioarteko zale talde posible Liszt, Chopin eta Thalberg bezalako piano-jole bertutetsua. Kontzertu horiek berez gertakari bihurtu zen. Niccolò Paganini, biolina birtuoso ospetsua, fenomeno honen aitzindari. 1830s bukaeran eta 1840s artean, belaunaldi honen fruituak aurkeztu ziren, Robert Schumann, Giacomo Meyerbeer Giuseppe Verdi eta gazteen lanak, hala nola, herri-. Kontuan izan, erromantizismoa ez zen garaiko musika soilik edo baita garrantzitsuena generoaren, kontzertu programak delako ziren, neurri handi batean, post-generoa, Paris Conservatoire adibide klasikoa izan da nagusi, eta epailearen musika. Zenbait erakunde igoera, hala nola, urtaroak erregularra orkestra sinfoniko aldatzen hasi zen, joera bat bultzatu Felix Mendelssohn du. Izan zen une honetan Richard Wagner ekoiztu zuen bere lehen arrakasta opera, eta bere "Musika drama" kontzeptua zabaltzeko modu berriak bilatzen hasi zen. Wagner gustatzen zaiola adierazi du berak iraultzaile bat deitu, eta beren emaileek eta agintarien etengabeko arazoak izan inguratuta berak, esaterako, Franz Liszt musikari bezalako zabaltasuna zirkulu bat, berriz, harekin "etorkizuneko musika" sortzeari buruzko . Normalean literatur erromantizismoa adierazitako 1848an amaitu zen, Europako historian mugarri bat, edo, gutxienez, artea eta musika mugak pertzepzioa markatu Urte hartan gertatu den iraultza. Ideologia "errealista", eta Paganini, Mendelssohn eta Schumann, Liszt eta etapa erretiroa, bezalako zifrak heriotzen etorrerak, musikarien belaunaldi berri bat agertu zen. Batzuk defendatzen belaunaldi honetan deitu beharko Victorians erromantiko baino gehiago. Izan ere, XIX. Mendeko azken urte Erromantizismoaren bukaeran gisa deskribatu ohi dira. Ondorengo Erromantizismoa (1850-1910) XIX mendearen bigarren erdian helduko zara, sozial, politiko eta ekonomikoak aldaketak post-Napoleonen garaian hasi zen, asko esan ziren. Telegrafikoak eta trenbideak sartu Europa gehiago. Nazionalismoa, mendearen hasieran iturri garrantzitsuenetako bat izan zen, elementu politiko eta hizkuntza formalizatu zen. Literatura burgesia entzun zen bezala, liburuak, eleberriaren literatur inprimaki nagusien hazkundea barne argitalpenaren helburu nagusia bihurtu zen. Mendearen lehen erdian zifrak asko izan erretiratu edo hil zen. Beste askok beste bide batzuk, ohiko kontzertua bizitza, eta finantza-baliabideak eta baliabide teknikoak eskuragarri marrazten. Azken berrogeita hamar urteetan, hainbat tresneria berrikuntzak, piano ekintza ihes bikoitza ("bikoitza malkar"), haize balbulak tresnak, eta ugatza ("kokotsa gainerako") biolinak eta biolak barne, gainditu berritasun bat izatetik araua. Musika hezkuntzaren gehikuntza zerbitzatzen musika audientzia zabalago baten piano eta musika kontzertuak sofistikatuagoa sortzeko. Kontserbatorio eta unibertsitate sorreraren ireki aukera dute irakasleak, baino gehiago ekintzaile eta euren baliabide propioak bermea gisa karrerak egonkorra musikari. Aldaketa horien batura symphonies, kontzertuak, eta tonu poemak sortu ziren titanikoa olatu, eta hiri eta herrialde askok, besteak beste, Paris, Londres eta Italia opera urtaroak hedapena ikus daiteke. Erromantikoa epea amaieran ere ikusi izeneko "nazionalistek" izan ziren musika herrikoia (folk) eta herrialde batzuetan poesia lotutako genero gorakada. Alemanez edo italieraz musika nozioa, izan zen luze musikaren historian ezarri, baina finales del siglo XIX sortu ziren subgenres Russian (Mikhail Glinka, Mussorgsky, Rimsky-Korsakov, Tchaikovsky eta Borodin), Txekiar, Finlandiako eta frantsesez. Konpositore askok izan ziren, haien helburuak berariaz nazionalista, beren herrialdeetako hizkuntza eta kultura lotutako edo opera edo musika konposatzen bila

posromantizismo (1870-1949)

Har daiteke XIX y comienzos del siglo XX amaieran Erromantizismoa eta gehiegizko sinfoniko garapen exuberance orkestra desberdina den mugimendu bat da, baita ere, bizia chromaticism gainditzen Richard Wagner eta atonality amaituko ezaugarri. Post-konpositore erromantiko erromantiko kulturaren galera sortzen duen malenkonia erakusten du. Estilo hau konpositore esanguratsuenak Gustav Mahler eta Richard Strauss izan ziren XX. mendean Erromantizismoa (1901-tik aurrera) XIX mendean jaio ziren, eta jarraitu eta XX. Mendean sartu idazten musikagile askok, forma argi eta garbi aurreko musika aro, Sergei Rachmaninoff, Giacomo Puccini, Richard Strauss eta Kurt Atterberg barne lotuta erabiltzen zuten. Gainera, konpositore izan ziren eta gero identifikatu modernista lanak hasieran idatzitako erromantiko estilo indartsua, hala nola, Igor Stravinsky asko (hain zuzen ere horrexegatik nabarmentzen da, bere ballet Firebird), Arnold Schoenberg (Gurrelieder), eta Béla Bartók (Azul gaztelua). Baina ez da musika-hiztegi eta egitura finales del siglo XIX han egoten, Ralph Vaughan Williams, Erich Korngold, Berthold Goldschmidt eta Sergei Prokofiev 1950 haratago konposizio mota honetan jarraitu. Neoklasizismoa edo atonal musika, joera berrien batzuk zalantzan romance generoaren preeminence arren, hiztegia erabiliz interesa zentratua kromatikoak tonalitatea, mantendu lan garrantzitsuenak. Samuel Barber, Benjamin Britten, Gustav Holst, Dmitri Shostakovich, Malcolm Arnold eta Arnold Bax, jotzen dute, nahiz eta bere burua moderno eta garaikidearen konpositore, askotan erakutsi joera erromantiko bere lanak. Erromantizismoa erretorikoak eta artistikoa Nadir 1960 inguruan iritsi zen: etorkizuna osatuko dute abangoardiako konposizio genero edo neo-klasikoa elementu mota bat agertu da. Bitartean itzuli Hindemith ezagutzeko estilo beren sustraiak erromantiko, konpositore askok norabide beste mugitu. Hori bakarrik zirudien URSS edo Txina, non akademiko bat kontserbadorea hierarkia, Erromantizismoa leku bat izan zuen. Hala eta guztiz ere, 1960 amaieran hasi zen musikaren revival erromantiko eremu bat zuela. George Rochberg bezalako konpositoreen musika serial Gustav Mahler, proiektu bat izan zen Nicholas Maw eta David Del Tredici bezalako beste batzuek lagunduta oinarritutako ereduak aldatuko da. Mugimendu hori, sarritan, neo-Erromantizismoa eta John Corigliano Symphony bezalako lanak hartzen ditu barne. Area Another non romance generoaren bizirik iraun du, eta, are gehiago loratu da, soinu-banda batean. Etorkin askok hasieran Nazien Alemanian ihesi Mahler eta haren discipuluac ikasi zuen Vienako konpositore judu izan ziren. Max Steiner Haizearen konpositore Gone movie, puntuazio Wagnerren eta Mahlerian orkestazio leitmotifs erabilera adibide bat da. Hollywoodeko urrezko aroa zinema musika izan zen osatzen dute, neurri handi batean, Korngold eta Steiner, Franz Waxman eta Alfred Newman eta. Film konpositore, Alexander North, John Williams, Elmer Bernstein eta osatzen dute hurrengo belaunaldiko tradizio honetan Drew orkestra musika konposizioa film finales del siglo XX ezagutzen.

Musikako Generoak Erromantizismoa

Erromantizismoaren genero nagusiak hauek dira: Preludio. Taldea denbora bakar bat, labur iraupena eta pianoa batez ere, idatzizko trebetasuna ezaugarriak. Trifle. Short konposizio, piano eta asmorik gabe. Azterketa. Gaikako material lana mugatua laburra, non iturri bat da, gero eta zailagoa bihurtzen ari da. Bateko. Lana ez da inongo arau eta performerra doakoa da bertsotan. Gaua. Leuna eta sentimental bat lerro melodiko delikatua eta adierazpen osaera. Lied. Song ikasia, findu, intimo eta liriko iradokizunak. Sinfonia eta kontzertu. Sinfonia eta kontzertu garatu zen, eta ideal erromantikoa egokituta. Lehen erromantiko symphonist Beethoven izan zen. Geroago erromantikoa konpositore ziren Beethovenen sinfonia eman eskema formal eragina. Musika programa. Garrantzi handia du, besteak beste, musika sinfonikoa helburua da ideia bat, ipuin adierazteko, eta abar, eta entzulearen argumentu gisa balio duen programaren bidez komunikatzeko. Programa musika poema sinfoniko jatorria. Sinfonikoak poema. Mugimendu bakar batean argumentu bat garatzen da, musikalki lan egin. Modu erromantiko handia da, poesiaren eta musikaren arteko konexio bat ezartzea.