Fermín Calbetón: berrikuspenen arteko aldeak

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
Addbot (eztabaida | ekarpenak)
t Robota: hizkuntza arteko 2 lotura lekualdatzen; aurrerantzean Wikidata webgunean izango dira, d:q8961235 orrian
No edit summary
1. lerroa: 1. lerroa:
'''Fermin Kandido Kalbeton Blanchon''' ([[Donostia]], [[1853]]ko [[irailaren 4]] - [[Madril]], [[1919]]ko [[otsailaren 4]]), [[Espainia]]ko [[politikari]] [[liberal]] bat izan zen XIX. eta XX. mende bitartean. Donostiako Parte Zaharreko ''Puiuelo kalean'', gerora bere izena eramango zuen horretan, jaio zen. Bere aita ere politikaria izan zen eta bere aita, [[Joaquin Kalbeton Legarra]], Donostiako alkatea ere izan zen epe labur batez.
'''Fermin Kandido Kalbeton Blanchon''' ([[Donostia]], [[1853]]ko [[irailaren 4]] - [[Madril]], [[1919]]ko [[otsailaren 4]]), donostiar [[politikari]] [[liberal]]a izan zen XIX. eta XX. mende bitartean. Donostiako Parte Zaharreko ''Puiuelo kalean'', gerora bere izena eramango zuen horretan, jaio zen. Bere aita ere politikaria izan zen eta bere aita, [[Joaquin Kalbeton Legarra]], Donostiako alkatea ere izan zen epe labur batez.


== Karrera politikoa ==
== Karrera politikoa ==


[[Zuzenbide]]an lizentziatua, [[La Habana]]ko unibertsitatean katedradun izan zen 1882-1886 urte bitartean. Bertan, [[Matanzas]]eko diputatu ere hautatu zuten. [[Euskal Herria|Euskal Herrira]] itzulita, 1887an Itsasosteko ministerioko zuzendari eta Donostiako diputatu hautatu zuten. 1898an Gipuzkoako senatari izendatu zuten eta 1903. urtetik aurrera biziarteko senatari kargua hartu zuen. [[1910]]. urtetik aurrera Sustapen ministro kargua hartu zuen. Ogasun ministroa ere izan zen beranduago denbora labur batez, kargua hartu eta bi hilabetera hil baitzen. [[Pio X]].aren garaian Espainiako enbaxadore izan zen [[Vatikano]]n.<ref>[[Irutxuloko hitza]], 2009ko urriaren 11, 2. orrialdea.</ref>
[[Zuzenbide]]an lizentziatua, [[Habana]]ko unibertsitatean katedradun izan zen 1882-1886 urte bitartean. Bertan, [[Matanzas]]ko diputatu ere hautatu zuten. [[Euskal Herria|Euskal Herrira]] itzulita, 1887an Itsasosteko ministerioko zuzendari eta Donostiako diputatu hautatu zuten. 1898an Gipuzkoako senatari izendatu zuten eta 1903. urtetik aurrera biziarteko senatari kargua hartu zuen. [[1910]]. urtetik aurrera Sustapen ministro kargua hartu zuen. Ogasun ministroa ere izan zen beranduago denbora labur batez, kargua hartu eta bi hilabetera hil baitzen. [[Pio X]].aren garaian, Espainiako enbaxadore izan zen [[Vatikano]]n.<ref>[[Irutxuloko hitza]], 2009ko urriaren 11, 2. orrialdea.</ref>


== Erreferentziak ==
== Erreferentziak ==
9. lerroa: 9. lerroa:
{{erreferentzia zerrenda}}
{{erreferentzia zerrenda}}


[[Kategoria:Espainiako politikariak|Kalbeton, Fermin]]
{{Bizialdia|1853ko|1919ko|Kalbeton, Fermin}}
[[Kategoria:Donostiarrak|Kalbeton, Fermin]]
[[Kategoria:Gipuzkoako politikariak]]
[[Kategoria:1853ko jaiotzak]]
[[Kategoria:Donostiarrak]]
[[Kategoria:1919ko heriotzak]]
[[Kategoria:Liberalak]]

13:27, 24 abuztua 2013ko berrikusketa

Fermin Kandido Kalbeton Blanchon (Donostia, 1853ko irailaren 4 - Madril, 1919ko otsailaren 4), donostiar politikari liberala izan zen XIX. eta XX. mende bitartean. Donostiako Parte Zaharreko Puiuelo kalean, gerora bere izena eramango zuen horretan, jaio zen. Bere aita ere politikaria izan zen eta bere aita, Joaquin Kalbeton Legarra, Donostiako alkatea ere izan zen epe labur batez.

Karrera politikoa

Zuzenbidean lizentziatua, Habanako unibertsitatean katedradun izan zen 1882-1886 urte bitartean. Bertan, Matanzasko diputatu ere hautatu zuten. Euskal Herrira itzulita, 1887an Itsasosteko ministerioko zuzendari eta Donostiako diputatu hautatu zuten. 1898an Gipuzkoako senatari izendatu zuten eta 1903. urtetik aurrera biziarteko senatari kargua hartu zuen. 1910. urtetik aurrera Sustapen ministro kargua hartu zuen. Ogasun ministroa ere izan zen beranduago denbora labur batez, kargua hartu eta bi hilabetera hil baitzen. Pio X.aren garaian, Espainiako enbaxadore izan zen Vatikanon.[1]

Erreferentziak

  1. Irutxuloko hitza, 2009ko urriaren 11, 2. orrialdea.