Sindarin

Sindarina (elfoera grisa ere deitua) Tolkienek sortutako hizkuntza artifizial bat da, Arda munduari buruzko bere istorioetan agertzen dena eta Erdialdeko Lurraldean gehien hitzegindako elfotar hizkuntza dena. Sindarina, quenyarekin batera Tolkienek, eurekin testu luzeak idatzi ahal izateko bezain beste garatu zituen bi hizkuntzetako bat da. Sindarina idazteko normalean tengwar alfabetoa erabiltzen da, cirth errunak ere erabil daitezkeen arren. Sindarin izena, izatez, datibo bat da quenyaz, "Sindarrei" esan nahi duena. Hizkuntzaren jatorrizko izena edhellen izango litzateke (elfoera).

Barne historia

Jatorrian Tolkienek sindarinean bihurtuko zen hizkuntza Noldorrek, elfoen bigarren klanekoek hitzegiten zuten hizkuntza zela irudikatu zuen. Honela, hizkuntza noldorin deitzen da Eraztunen Jaunaren aurreko testuetan, Etimologiak izenekoan esate baterako. Baina Tolkienek, azkenean, elfoen hirugarren klana zen Sindarren hizkuntza izatea erabaki zuen. Noldorina sindarin bihurtu zenean ilkorin hizkuntzaren ezaugarrietako batzuk ere hartu zituen, ordurarte elkarren arteko inongo harremanik ez zuena. Tolkienek bere noldorin-sindarinaren soinua eta gramatikaren zati bat galeseran oinarritu zuen, sindarinak hizkuntza zelten mutazio bereizgarriak izatearen arrazoia hau delarik.

Honela, sindarina Sindarren hizkuntza bihurtu zen, Elfoen Martxa Handian atzean geratzea erabaki zuten telerien taldea, sindarina telerin hizkuntza amankomunaren ondorengoa zelarik. Noldorrak Amanetik Erdialdeko Lurraldera itzuli zirenean euren jatorrizko hizkuntza zen quenya erabili zuten, ederragoa iruditzen baitzitzaien, sindarina ikasten hasi ziren arren. Hala ere, Noldorrek soilik sindarina hitzegin behar izan zuten, Thingolek Alqualondëko sarraskiaren ondorioz quenya hitzegitea debekatu ondoren, ezagutzaren hizkuntza bezala mantendu zen arren, latina bezala.

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Sindarin