Bonu (finantzak)

Hego Carolinako bonua.

Finantza arloan, bonua zor-titulu bat da, non baimendutako jaulkitzaileak kopuru bat zor dion edukitzaileari eta, bonuaren baldintzen arabera, interes bat (kupoia) ordaindu behar duen maileguaren printzipala erabiltzearen eta/edo aurreragoko data batean (epemugan) berrordaintzearen truke. Bonua kontratu formal bat da, mailegatutako dirua interes eta guzti eta epe finkoetan berrordaintzeko (sei hilean behin, urtero, batzuetan hilero).

Bonu bat, beraz, mailegu baten antzekoa da: bonuaren edukitzailea mailegu-emailea da (hartzekoduna), bonuaren jaulkitzailea mailegu-hartzailea (zorduna), eta kupoia, berriz, interesa. Bonuek kanpoko funtsak ematen dizkiote mailegu-hartzaileari, epe luzeko inbertsioak finantzatzeko edota, estatuen bonuen kasuan, gastu arrunta ordaintzeko. Epe finkoko gordailuak edo paper komertziala ez dira bonutzat jotzen, moneta merkatuko tresnatzat baizik.

Bai bonuak, bai akzioak, zor-tituluak dira, baina bien arteko desberdintasun nagusia da akziodunek partaide-estatusa dutela konpainian (hots, konpainiaren jabeak dira), eta bonudunek, berriz, hartzekodun-estatusa (hots, mailegu-emaileak dira). Beste desberdintasun bat da bonuek epemuga zehatz bat izan ohi dutela, zeina igarota bonua kitatuta gelditzen den, eta akzioek, berriz, betiko iraun dezaketela. Salbuespenak dira Britainia Handiko consol deituriko bonuak, hots, epemugarik gabekoak.

Espainian bonuak bi sailetan banatzen dira: bonuak, bost urteko epemuga dutenak gehienez; eta obligazioak, hortik gorako epemuga dutenak.

Erreferentziak

Artikulu hau Wikipediako ingeleseko "Bond (finance)" artikuluaren lehen zatiaren itzulpena da

Artikulu hau ekonomiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.