Sektore publiko

Estatuaren administrazio publiko eta tokiko elkargoez, baita kapital sozialaren %51a administrazio publikoaren esku diren enpresez osatua da Sektore Publikoa. Estatuarekiko duten menpekotasun finantzarioa dela eta, elkarteak ere Sektore Publikoaren parte dira.

Enpresa publikoen estatutuak bi errealitate ezagutu ditzazke. Alde batetik, Zuzenbide Komunpearen baitan kokatzen diren enpresa publikoak, gehienetan Sozietate Anonimoko forma juridikoa hartzen dutenak. Bestaldetik, Zuzenbide Publikoaren baitan kokatzen diren enpresa publikoak.

Sektore Publikoa eta Zerbitzu Publikoa

Zerbitzu publiko eta Sektore publikoa, ezberdindu beharreko bi nozio dira.

• Berez, zerbitzu publikoaren esku diren betebehar batzuk, sektore pribatuaren esku utzi daitezke. Hau, zerbitzu publikoen delegaritza mekanismo juridikoaren bidez egin daiteke : uraren garbitze eta banatze zerbitzuak, ondarkinen biltze zerbitzua, etab.
• Era berean, berez zerbitzu publikoari ez dagozkion betebehar batzuk, sektore publikoaren esku uzten dira : tabakoaren industria, lehergailuen ekoizpena, etab.

Monopolioa eta Sektore Publikoa

Merkataritza Sektoreko monopolio egoera bat, Sektore Publikoaren esku uzten denean, koadro arautu zehatz baten baitan egiten da (zaldi lasterketa edota argi indarraren ekoizpenaren kasua zen orain arte Frantzian). Sektore Publikoa, monopoliorik ez duen merkatu pribatuan sartzen denean aldiz, bertako erregulatzaileari edo organo legegileari izanen da, honen jarduera arautzea merkatuan desorekarik eragin ez dezan. Sektore publikoak, fiskalitate eta diru laguntza publikoen bidez ahalbidetzen dituen abantaila ekonomikoek hainbat ondorio izan ditzazkelako (prezio merkeagoak proposatzea adibidez). Abantaila hauek, merkatua iraunkorki desorekatu, ondorio ekonomiko negatiboak eragin eta eragile publikoaren monopolio egoera bat sortu dezake.

Desoreka egoera honen saihesten lan egin du organo legegileak, sektore publiko eta pribatuko kontabilitate eta fiskalitate arauak ahal bezain bat uztartuz.