Indukzio magnetiko

Indukzio magnetikoa edo fluxu magnetiko dentsitatea B ikurra duena, fluxuaren norantzan, sekzio normal baten area unitateko fluxu magnetikoa da. Egungo testuren batzuetan, eremu magnetiko dentsitatea izena jasotzen du, benetako eremua baita.

Dentsitatearen unitatea Nazioarteko Unitate Sisteman, tesla da.

Honek ematen du: ${\vec {B}}={\frac {\mu _{0}}{4\pi }}{\frac {(q{\vec {v}})\times {\hat {u}}_{r}}{r^{2}}}$

non B, kargaren r distantzia batetara v abiaduran mugitzen den q karga batek eratutako fluxu magnetikoaren dentsitatea den, eta u_r, B neurtzen den puntuarekin (r puntua) karga lotzen duen bektore bateratzailea den.

edo beste honek: ${\vec {B}}={\frac {\mu _{0}}{4\pi }}\oint {\frac {(Id{\vec {l}})\times {\hat {u}}_{r}}{r^{2}}}$

non B, r distantzia batetara I korronte bat igarotzen den gidari batek eratutako fluxu magnetiko dentsitatea den.

Definizio honen formula, Biot-Savarten legea deitzen da, eta, magnetismoari dagokionez, elektrostatikan Coulomben legearen baliokidea da, mugitzen ari diren kargetan parte hartzen duten indarrak kalkulatzeko balio baitu.

Indukzio eremua, B edo fluxu magnetiko dentsitatea (hirurak izen baliokideak), funtsezkoagoa da elektromagnetismoan H eremua baino, mugitzen ari diren kargetako indarren arduraduna baita, eta, beraz, Eren baliokide fisikoa da.