Epitalamio: berrikuspenen arteko aldeak
No edit summary |
No edit summary |
||
| 1. lerroa: | 1. lerroa: | ||
'''Epitalamioa{{erreferentzia_zerrenda}}''' [[Antzinako Grezia]]n sortutakoa eta ondoren [[Antzinako Erroma]]n imitatutako ezkontza-kantu lirikoa da. Epitalamio hitza grezieratik dator, (ἐπι eta θάλαμος), hau da, talamo gainean, eztei-ohean. Normalean, gazteek osatutako abesbatzak ezkonberrien gelako atearen aurrean abesten zuen. Ahotsak txirulez eta beste musika tresna leunez laguntzen zuten. Epitalamioak konposatu zituzten artean Greziako [[Safo]] eta [[Kalimako]] eta [[Erroma]]ko [[Katulo]] daude. |
|||
{{ezabatu}}hjdiea |
|||
==Historia== |
|||
Epitalamioen jatorria oso antzinakoa da. Esaterako, [[hebreo]]en artean, [[Biblia]]n [[David]] erregeak konposatutako eztei-kantuak biltzen dira. Zenbait egilek epitalamioen sorkuntza [[Stesichore]]ri egotzi diote, 42ko [[Olinpiar jokoak|Olinpiadan]]; tesi honek ez du fundamento handirik zeren eta [[Hesiodo]]ren garaietan generoa ezaguna baitzen, esaterako Tetis eta Peleoren ezkontzan kantatu zirenak. |
|||
==Pizkundean== |
|||
[[Erdi Haroa]] ondoren, generoa, beste genero klasikoen artean, berpiztua izan zen poetan desberdinen eskutik: [[Giovanni Pontano]], [[Juan Segundo]], [[Antonio Agustín]], [[Jerónimo Ramírez]], [[Gabriele Altilio]], [[Giovanni Gigli]] eta [[Martín Ivarra]].<ref>Antonio Serrano Cueto: "La novia remisa y el novio ardiente en el epitalamio latino: una imagen que pervive en el Renacimiento". ''Cuadernos de Filología Clásica. Estudios Latinos'', 2003.</ref> |
|||
==Gaur egun== |
|||
Mendebaldean arraroa da generoa ez bada hotsandiko zeremonietan, ezkontzetan zein hileta-elizkizunetan. |
|||
==Erreferentziak== |
|||
{{erreferentzia_zerrenda}} |
|||
==Kanpo loturak== |
|||
* {{es}}:[http://jujuiensis.blogspot.com/2013/11/el-epitalamio-en-safo.html Patrcia Calvelo: "El epitalamio en Safo"] |
|||
* {{es}}:[http://revistas.ucm.es/index.php/CFCL/article/view/CFCL0303230153A/16733 "La novia remisa y el novio ardiente en el epitalamio latino: una imagen que pervive en el Renacimiento"], Antonio Serrano Cueto, ''Cuadernos de Filología Clásica. Estudios Latinos'' 23. liburuki, 1, 2003, 153-170 or. |
|||
[[Kategoria:Poesiak]] |
|||
[[Kategoria:Antzinako Greziako musika]] |
|||
[[Kategoria:Ezteiak]] |
|||
22:33, 27 martxoa 2017ko berrikusketa
Epitalamioa
Antzinako Grezian sortutakoa eta ondoren Antzinako Erroman imitatutako ezkontza-kantu lirikoa da. Epitalamio hitza grezieratik dator, (ἐπι eta θάλαμος), hau da, talamo gainean, eztei-ohean. Normalean, gazteek osatutako abesbatzak ezkonberrien gelako atearen aurrean abesten zuen. Ahotsak txirulez eta beste musika tresna leunez laguntzen zuten. Epitalamioak konposatu zituzten artean Greziako Safo eta Kalimako eta Erromako Katulo daude.
Historia
Epitalamioen jatorria oso antzinakoa da. Esaterako, hebreoen artean, Biblian David erregeak konposatutako eztei-kantuak biltzen dira. Zenbait egilek epitalamioen sorkuntza Stesichoreri egotzi diote, 42ko Olinpiadan; tesi honek ez du fundamento handirik zeren eta Hesiodoren garaietan generoa ezaguna baitzen, esaterako Tetis eta Peleoren ezkontzan kantatu zirenak.
Pizkundean
Erdi Haroa ondoren, generoa, beste genero klasikoen artean, berpiztua izan zen poetan desberdinen eskutik: Giovanni Pontano, Juan Segundo, Antonio Agustín, Jerónimo Ramírez, Gabriele Altilio, Giovanni Gigli eta Martín Ivarra.[1]
Gaur egun
Mendebaldean arraroa da generoa ez bada hotsandiko zeremonietan, ezkontzetan zein hileta-elizkizunetan.
Erreferentziak
- ↑ Antonio Serrano Cueto: "La novia remisa y el novio ardiente en el epitalamio latino: una imagen que pervive en el Renacimiento". Cuadernos de Filología Clásica. Estudios Latinos, 2003.
Kanpo loturak
- (Gaztelaniaz):Patrcia Calvelo: "El epitalamio en Safo"
- (Gaztelaniaz):"La novia remisa y el novio ardiente en el epitalamio latino: una imagen que pervive en el Renacimiento", Antonio Serrano Cueto, Cuadernos de Filología Clásica. Estudios Latinos 23. liburuki, 1, 2003, 153-170 or.