Liudmila Pavlitxenko: berrikuspenen arteko aldeak
erreferentziak eta wikitzea |
tNo edit summary Etiketa: 2017 wikitestu editorearekin |
||
32. lerroa: | 32. lerroa: | ||
== Erreferentziak == |
== Erreferentziak == |
||
{{Erreferentzia zerrenda}} |
{{Erreferentzia zerrenda}} |
||
{{bizialdia|1916ko|1974ko|Pavlichenko, Liudmila}} |
09:11, 28 iraila 2018ko berrikusketa
Lyudmila Mikhailovna Pavlichenko (jaiotzez Belova; Bila Tserkva, 1916ko uztailaren 12a – Mosku, 1974ko urriaren 10a) Bigarren Mundu Gerran parte hartu zuen Sobietar frankotiratzaile bat izan zen[1], 309 hildako eragin zituena. Garai guztietako frankotiratzaile hoberenetako bat da[2] eta historiako emakume frankotiratzaile arrakastatsuena.[3][4]
Lehenengo urteak eta hezkuntza
Errusiar Inperioko Bila Tserkva herrian (gaur egun Ukrainan dagoena) jaio zen 1916ko uztailaren 12an, eta bere familiarekin batera Kievera joan zen bizitzera hamalau urte zituela. Han DOSAAF tiro klub batean sartu zen eta tiratzaile amateur bat bihurtu zen, Kieveko arsenal fabrika batean lan egiten zuen bitartean.[5] 1932an, 16 urte zituela, Alexei Pavlichenkorekin ezkondu zen eta Rostislav (1932-2007) izeneko semea izan zuten, baina laster dibortziatu ziren. 1937an, Kieveko Unibertsitateko ikasle gisa, masterra lortu zuen historian, Bohdan Khmelnytskyren bizitzan oinarrituriko lana eginez.[6]
Karrera
Bigarren Mundu Gerra
1941eko ekainean, Pavlichenko bere historia ikasketetako bere laugarren urtea egiten ari zelarik, Alemaniak Sobietar Batasunaren inbasioa hasi zuen.[5] Pavlichenko Odessako erreklutatzeko bulegoko lehen boluntarioetako bat izan zen. Infanteriara joateko eskatu zuen eta, ondorioz, Armada Gorriko 25. Rifle Dibisioa esleitu zitzaion;[5] Pavlichenkok erizain bihurtzeko aukera izan zuen, baina ukatu egin zuen.[5] Bertan, Armada Gorriko 2.000 emakume frankotiratzaileetako bat bihurtu zen, zeinetatik 500 inguruk gerra biziraun zuten.. 1941eko abuztuaren hasieran, bere lehen bi hildakoak eragin zituen Belyayevka inguruan, 3.5X ikusmira teleskopikoa zuen Tokarev SVT-40 fusil erdi-automatikoaren.[5]
Pavlichenkok Odessa inguruan bi hilabete eta erdi borrokatu zuen eta 187 hildako eragin zituen.[6] 1941eko abuztuko senior sarjentu izendatu zuten, konfirmatutako 100 hildakora iritsi zenean. Errumaniarrek 1941eko urriaren 15ean Odessa kontrolpean hartu zutenean, bere unitatea itsasotik Sebastopolera, Krimeako penintsulara, eraman zuten.[6] Bertan zortzi hilabete baino gehiagoz borrokatu zen.[5][7] 1942ko maiatzean, Pavlichenko, teniente izendatu berria, Hegoaldeko Armada Kontseiluak aipatu zuen 257 alemaniar soldadu hil zituelako. Bigarren Mundu Gerrako konfrimatutako 309[5][8] hilketa izan zituen guztira, 36 frankotiratzaileak etsai barne.
1942ko ekainean, Pavlichenko morteroz zauritu zuten. Bere ospea gero eta handiagoa zenez, zauritik osatu eta hilabetera gudutik atera zuten.
Aliatuen herrialdeetara egindako bisitak
1942an, Pavlichenko Kanada eta Estatu Batuetara bidali zuten publizitate bisita bat egiteko. AEBetako presidenteak jaso zuen lehen Sobietar herritarra bihurtu zen Franklin D. Rooseveltek Etxe Zurian hartu zuenean. Ondoren, Eleanor Rooseveltek Pavlichenko gonbidatu zuen Amerikan zehar bere esperientziak kontatzeko bira bat egitera.[9] Washingtonen kazetariekin izandako bilkura batean, egiten zizkioten galdera motekin harrituta geratu zen "Erreportari batek nire uniformearen gonaren luzera kritikatu zuen, esanez, Amerikan emakumezkoek gona laburragoa daramatela eta gainera nire uniformeak loditu egiten ninduela." [3][10]
Pavlichenko Washington, D.C.n ospatzen ari zen Nazioarteko Ikasleen Batzarraren aurrean agertu zen eta, ondoren, Industri Antolamenduko Kongresuko bileretan parte hartu zuen, baita New Yorken eta Chicagon agerraldi eta hitzaldiak eman ere. Chicagon jendetza handiaren aurrean hitz egin zuen, gizonak bigarren frontea babestera bultzatuz.
« | Jaunak 25 urte ditut eta 309 inbaditzaile faxista hil ditut orainarte. Ez al duzue uste, jaunok, nire atzean denbora luzeegiaz ezkutatu zaretela? | » |
—Liudmila Pavlichenko |
Bere hitzak jendartean finkatu eta babes handia jaso zuten.[9] Estatu Batuek Colt pistola erdi-automatikoa eman zioten.
1942ko azaroaren 21ean, Pavlichenkok Coventry bisitatu zuen, tokiko langileek egindako 4.516 librako donazioa onartuz Armada Gorrirako hiru X izpi unitate ordaintzeko. Coventryko katedraleko hondakinak, Alfred Herberten lanak eta Standard Car Factory, non donazio gehienak lortu ziren. bisitatu zituen baita ere.[11]
Nagusi maila lortu ondoren, Pavlichenko inoiz ez zen borrokara itzuli, baina irakasle bihurtu zen eta Sobietar frankotiratzaileak prestatu zituen gerraren amaiera arte. [5] 1943an, Sobietar Batasuneko Heroiaren Urrezko Izarra jaso zuen,[12] eta Sobietar zigilu batean agertu zen.
Erreferentziak
- ↑ Laws. (2015-04-03). «Secret Entertainment Today: Sevastopol against the “Stalingrad” – BBC» Secret Entertainment Today (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).
- ↑ «The 10 deadliest snipers of all time» Business Insider (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).
- ↑ a b (Ingelesez) «Army & Navy - Lady Sniper» Time 1942-09-28 ISSN 0040-781X. (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).
- ↑ Pat., Farey,. (). Sniping : an illustrated history. Zenith, 129 or. ISBN 9780760337172. PMC 428065910. (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).
- ↑ a b c d e f g 1951-, Sakaida, Henry,. (). Heroines of the Soviet Union 1941-45. Osprey, 31 or. ISBN 1841765988. PMC 51779412. (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).
- ↑ a b c Women and war : a historical encyclopedia from antiquity to the present. ABC-CLIO 2006, 457 or. ISBN 1851097708. PMC 70680524. (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).
- ↑ «Павличенко Людмила Михайловна» www.warheroes.ru (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).
- ↑ Pat., Farey,. (2008). Sniping : an illustrated history. Zenith ISBN 9780760337172. PMC 428065910. (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).
- ↑ a b (Ingelesez) King, Gilbert. «Eleanor Roosevelt and the Soviet Sniper» Smithsonian (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).
- ↑ The World War Two reader. Routledge 2004, 268 or. ISBN 0415224020. PMC 53307749. (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).
- ↑ (Ingelesez) Archive, The British Newspaper. «Register | British Newspaper Archive» www.britishnewspaperarchive.co.uk (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).
- ↑ 1951-, Sakaida, Henry,. (2003). Heroines of the Soviet Union 1941-45. Osprey ISBN 1841765988. PMC 51779412. (Noiz kontsultatua: 2018-09-28).