Terpeno: berrikuspenen arteko aldeak

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
Gartxoak (eztabaida | ekarpenak)
Gartxoak (eztabaida | ekarpenak)
18. lerroa: 18. lerroa:
* [[Diterpeno]]ak (bi terpeno, 20 C): Funtzio ezberdinetako molekulak daude multzo honetan. Ezagunenak [[fitol]]a, klorofilaren alde hidrofoboa osatzen du, eta [[giberelina]] fitohormona.
* [[Diterpeno]]ak (bi terpeno, 20 C): Funtzio ezberdinetako molekulak daude multzo honetan. Ezagunenak [[fitol]]a, klorofilaren alde hidrofoboa osatzen du, eta [[giberelina]] fitohormona.
* Seskiterpenoideak (bi terpeno eta erdi, 25 C).
* Seskiterpenoideak (bi terpeno eta erdi, 25 C).
* [[Triterpeno]]ak (hiru terpeno, 30 C): Terpeno hauek eraztunak osatzen dituzte eta [[ziklopentanoperhidrofenantreno]]a eratzen dute. Horretan oinarritzen dira [[esteroide]]ak; ezagunenak [[kolesterol]]a, [[D bitamina]] eta hormona ugari dira. Gehienetan terpenoetatik bereizitako multzo gisa ikertzen dira.
* [[Triterpeno]]ak (hiru terpeno, 30 C).
* [[Tetraterpeno]]ak (lau terpeno, 40 C): Karotenoideak dira, landareen pigmentu gisa fotosintesian hartzen dute parte.
* [[Tetraterpeno]]ak (lau terpeno, 40 C): Karotenoideak dira, landareen pigmentu gisa fotosintesian hartzen dute parte.
* [[Politerpeno]]ak (zortzi terpenotik gorakoak): Ezagunenak kinonak dira, plastokinona eta ubikinona, [[arnas kate]]an parte hartzen dute elektroiak garraiatuz.
* [[Politerpeno]]ak (zortzi terpenotik gorakoak): Ezagunenak kinonak dira, plastokinona eta ubikinona, [[arnas kate]]an parte hartzen dute elektroiak garraiatuz.
* [[Esteroide]]ak: Terpeno hauek eraztunak osatzen dituzte eta [[ziklopentanoperhidrofenantreno]]a eratzen dute. Hau oinarri hartuta molekula multzo zabala sortzen da, ezagunenak [[kolesterol]]a, [[D bitamina]] eta hormona ugari dira. Gehienetan terpenoetatik bereizitako multzo gisa ikertzen dira.


== Erreferentziak ==
== Erreferentziak ==

12:58, 23 abendua 2018ko berrikusketa

Laukian isoprenoaren egitura eta ondoan limonenoa, farnesola eta erretinola (A bitamina).
β-karotenoaren egitura.

Terpenoak isoprenoen (2-metilbuta-1,3-dieno) polimeroak dira[1]. Lipido ez saponifikagarrien taldean sartzen dira. Landareen olio usaintsuetan agertzen dira gehienbat, baina izaki bizidun guztietan aurkitu dira.

Etimologia

1850 hamarkadan aurkitu ziren lehenengo terpenoak trementinatan eta trementinari alemanieraz terpentin esaten zaio.

Egitura kimikoa

Isoprenoen polimerizazioz osatzen dira eta hauen kopuruaren arabera sailkatzen dira. Hala ere azido mebalonikoa moldatuz osatzen direla ikusi da, isopreno isolaturik ez baita naturan aurkitu.

Terpenoek aldaketa kimikoren bat jasaten dutenean terpenoideak sortzen dira, normalean oxidazioz. A bitamina eda adibide bat.

Sailkapena

Trementinan aurkituriko terpenoak bi isopreno ditu. Terpeno hori hartu zen hasiera batean oinarrizko unitatetzat eta sailkapena honen multiploen arabera egiten da.

  • Hemiterpenoa (terpeno erdi, 5 C): Isoprenoa bera da.
  • Monoterpenoa (terpeno bakarra, 10 C): Landareetako olio usaintsuetan agertzen dira, pinenoa (pinuan), mirzenoa (lupuluan), limonenoa (zitrikoetan), linaloola (astaizpilikuan)...
  • Seskiterpenoa (terpeno eta erdi, 15 C): Landareetako olio usaintsuetan agertzen dira, ez dira monoterpenoak bezain ugari eta ezagunak.
  • Diterpenoak (bi terpeno, 20 C): Funtzio ezberdinetako molekulak daude multzo honetan. Ezagunenak fitola, klorofilaren alde hidrofoboa osatzen du, eta giberelina fitohormona.
  • Seskiterpenoideak (bi terpeno eta erdi, 25 C).
  • Triterpenoak (hiru terpeno, 30 C): Terpeno hauek eraztunak osatzen dituzte eta ziklopentanoperhidrofenantrenoa eratzen dute. Horretan oinarritzen dira esteroideak; ezagunenak kolesterola, D bitamina eta hormona ugari dira. Gehienetan terpenoetatik bereizitako multzo gisa ikertzen dira.
  • Tetraterpenoak (lau terpeno, 40 C): Karotenoideak dira, landareen pigmentu gisa fotosintesian hartzen dute parte.
  • Politerpenoak (zortzi terpenotik gorakoak): Ezagunenak kinonak dira, plastokinona eta ubikinona, arnas katean parte hartzen dute elektroiak garraiatuz.

Erreferentziak

  1. Devlin, T. M. (2004). Bioquímica. Ed. Reverté, Barcelona ISBN 84-291-7208-4..