Sigmund Freud: berrikuspenen arteko aldeak

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ezabatutako edukia Gehitutako edukia
t robota Erantsia {{Wikipedia1000}}
t Robota: Aldaketa kosmetikoak
6. lerroa: 6. lerroa:
Familia [[judu]] batean jaio zen. [[Vienako Unibertsitatea]]n ikasi zuen, [[hipnosi]]a landu zuen baina historiara igaro da "[[Psikoanalisi]]aren aita" moduan, arlo horretan egindako lan itzela dela eta. Inkontzientea ikertu zuen bereziki, ametsen mundua eta buru-gaixotasunek [[sexualitate]]arekin dituzten loturak. Erlijioek patologia psikiatrikoarekin dauzkaten zerikusiak ere aztertu zituen.
Familia [[judu]] batean jaio zen. [[Vienako Unibertsitatea]]n ikasi zuen, [[hipnosi]]a landu zuen baina historiara igaro da "[[Psikoanalisi]]aren aita" moduan, arlo horretan egindako lan itzela dela eta. Inkontzientea ikertu zuen bereziki, ametsen mundua eta buru-gaixotasunek [[sexualitate]]arekin dituzten loturak. Erlijioek patologia psikiatrikoarekin dauzkaten zerikusiak ere aztertu zituen.


Medikuntzan doktore titulua eskuratu ondoren, [[neurologia]] lanetan hasi zen Vienan (1886). [[Jean Martin Charcot|Charcot]]en (Paris, 1885) eta [[Bernheim]]en eraginez (1889), [[histeria]]ren etiologiari eta [[hipnosi]]a sendabide gisa erabiltzeari buruzko lehen lanak idatzi zituen (''Studien über Hysterie'', 1895, ''Histeriari buruzko ikerketak''). Breuer-rekin batera psikismoaren eta kontzientearen arteko bereizketa azpimarratu zuen, eta [[inkontziente]]a aztertzeko metodo berri bat aurkitu zuen. 1895az geroztik, ideien eta oroimenen irudien elkarketa librea oinarri duen [[psikoanalisi]] teknika zabaldu eta hipnosia bazterrera utzi zuen. Teknika berri horrek, Freuden ustez, kontzientearen logikara makur ezin daitezkeen esanahi inkontzienteak ikertzeko bidea ematen du, eta [[amets]]ak, ekintza okerrak (huts egiteak, ahaztutako gauzak) edo sintoma neurotikoak (antsiak, [[fobia]]k, beldurrak, etab.), argi ditzake, gizartearen edo moralaren arauak zapaldu eta ezkutarazi dituen ordezko zeinu baitira. 1905ean ''Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie (Hiru saio sexualitatearen teoriaz)'' idatzi zuen eta haur sexualitateaz egindako ikerketak aurkeztu zituen bertan; [[garapen psikosexual]]aren aldiak (aho aldia, uzki aldia, falikoa eta genitala), eta [[Ediporen konplexu]]a. ''ik.'' Edipo, konplexua. Okerreko sexu jokaerak ere ikertu zituen (bereziki ''[[sadismo]]a'' eta ''[[masokismo]]a''); ''narzisismoa'' definitu zuen, eta bulkaden eta psikearen teoria zaharra eraberritu zuen. Psikoanalisia [[neurosi]]etarako sendabidetzat hartzen zen hasieran, baina 1913tik aurrera, Freudek bere aurkikuntzak talde psikologiako gertaera ilunak argitzeko erabili zituen (Ediporen konplexuaren eta gizarte totemikoetako [[intzestu]]aren debekuaren artean dauden harremanak, adibidez); eta kulturarenak (erlijioa, artea, etab.) gizartearentzat erabilgarriak ez diren bulkaden ordez hartu beharreko baliotzat zituen. Hasieran jakitun asko azaldu zen psikoanalisiaren kontra, oso moral estukoa baitzen garai hartako gizartea, baina 1903tik aurrera, jarraitzaile asko izan zituen eta gaur egun ere baditu (K. Abraham, A. Adler, Bleuler, M. Bonaparte, S. Ferenczi, Anna Freud, E. Jones, C. G. Jung, M. Klein, O. Rank, W. Reich, W. Steckel). Naziek Freuden teoriak debekatu egin zituzten. Haren beste zenbait lan: ''Die Traumdeutung ''(''Ametsen ulerpidea,'' 1900), ''Totem und Tabu ''(''Totema eta Tabua, ''1913), ''Das Ich und das Es ''(''Ni-a eta Zera,'' 1923).
Medikuntzan doktore titulua eskuratu ondoren, [[neurologia]] lanetan hasi zen Vienan (1886). [[Jean Martin Charcot|Charcoten]] (Paris, 1885) eta [[Bernheim]]en eraginez (1889), [[histeria]]ren etiologiari eta [[hipnosi]]a sendabide gisa erabiltzeari buruzko lehen lanak idatzi zituen (''Studien über Hysterie'', 1895, ''Histeriari buruzko ikerketak''). Breuer-rekin batera psikismoaren eta kontzientearen arteko bereizketa azpimarratu zuen, eta [[inkontziente]]a aztertzeko metodo berri bat aurkitu zuen. 1895az geroztik, ideien eta oroimenen irudien elkarketa librea oinarri duen [[psikoanalisi]] teknika zabaldu eta hipnosia bazterrera utzi zuen. Teknika berri horrek, Freuden ustez, kontzientearen logikara makur ezin daitezkeen esanahi inkontzienteak ikertzeko bidea ematen du, eta [[amets]]ak, ekintza okerrak (huts egiteak, ahaztutako gauzak) edo sintoma neurotikoak (antsiak, [[fobia]]k, beldurrak, etab.), argi ditzake, gizartearen edo moralaren arauak zapaldu eta ezkutarazi dituen ordezko zeinu baitira. 1905ean ''Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie (Hiru saio sexualitatearen teoriaz)'' idatzi zuen eta haur sexualitateaz egindako ikerketak aurkeztu zituen bertan; [[garapen psikosexual]]aren aldiak (aho aldia, uzki aldia, falikoa eta genitala), eta [[Ediporen konplexu]]a. ''ik.'' Edipo, konplexua. Okerreko sexu jokaerak ere ikertu zituen (bereziki ''[[sadismo]]a'' eta ''[[masokismo]]a''); ''narzisismoa'' definitu zuen, eta bulkaden eta psikearen teoria zaharra eraberritu zuen. Psikoanalisia [[neurosi]]etarako sendabidetzat hartzen zen hasieran, baina 1913tik aurrera, Freudek bere aurkikuntzak talde psikologiako gertaera ilunak argitzeko erabili zituen (Ediporen konplexuaren eta gizarte totemikoetako [[intzestu]]aren debekuaren artean dauden harremanak, adibidez); eta kulturarenak (erlijioa, artea, etab.) gizartearentzat erabilgarriak ez diren bulkaden ordez hartu beharreko baliotzat zituen. Hasieran jakitun asko azaldu zen psikoanalisiaren kontra, oso moral estukoa baitzen garai hartako gizartea, baina 1903tik aurrera, jarraitzaile asko izan zituen eta gaur egun ere baditu (K. Abraham, A. Adler, Bleuler, M. Bonaparte, S. Ferenczi, Anna Freud, E. Jones, C. G. Jung, M. Klein, O. Rank, W. Reich, W. Steckel). Naziek Freuden teoriak debekatu egin zituzten. Haren beste zenbait lan: ''Die Traumdeutung ''(''Ametsen ulerpidea,'' 1900), ''Totem und Tabu ''(''Totema eta Tabua, ''1913), ''Das Ich und das Es ''(''Ni-a eta Zera,'' 1923).


[[Nazionalsozialismo|Nazien]] jazarpenagatik, [[1938]]an ihes egin behar zuen [[Frantzia]]ra, eta hortik [[Ingalaterra]]ra. [[1939]]ko [[irailaren 23]]an hil zen [[Londres|Londonen]], [[minbizi]] prozesu baten ondorioz.
[[Nazionalsozialismo|Nazien]] jazarpenagatik, [[1938]]an ihes egin behar zuen [[Frantzia]]ra, eta hortik [[Ingalaterra]]ra. [[1939]]ko [[irailaren 23]]an hil zen [[Londres|Londonen]], [[minbizi]] prozesu baten ondorioz.
49. lerroa: 49. lerroa:


{{bizialdia|1856ko|1939ko|Freud, Sigmund}}
{{bizialdia|1856ko|1939ko|Freud, Sigmund}}

[[Kategoria:Psikiatrak]]
[[Kategoria:Psikiatrak]]
[[Kategoria:Materialistak]]
[[Kategoria:Materialistak]]

11:40, 23 martxoa 2019ko berrikusketa

Sigmund Freud

Ahotsa
katedradun

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakSigismund Schlomo Freud
JaiotzaPříbor1856ko maiatzaren 6a
Herrialdea Austria
 Austriar Inperioa
Cisleithania
 Austria-Hungariako Inperioa  (1856ko maiatzaren 6a -  1918)
Alemaniar Austria  (1918 -  1919)
Austriako Lehenengo Errepublika  (1919 -  1934ko maiatzaren 1a)
Austriako Estatu Federala  (1934 -  1938ko martxoaren 12a)
 Hirugarren Reicha  (1938ko martxoaren 12a -  1939ko irailaren 23a)
BizilekuaViena
Londres
Birth house of Sigmund Freud (en) Itzuli
Lehen hizkuntzaalemana
HeriotzaLondres1939ko irailaren 23a (83 urte)
Hobiratze lekuaGolders Greeneko Erraustegia
Heriotza moduaeutanasia: laringeko minbizia
Familia
AitaJacob Freud
AmaAmalia Freud
Ezkontidea(k)Martha Bernays  (1886 -  1939ko irailaren 23a)
Seme-alabak
Anai-arrebak
Familia
Hezkuntza
HeziketaVienako Unibertsitatea
Hezkuntza-mailazientzietan doktorea
Doktorego ikaslea(k)Otto Gross (en) Itzuli
Moshe Wulff (en) Itzuli
Hizkuntzakalemana
Irakaslea(k)Carl Friedrich Wilhelm Claus
Alois Pokorný (en) Itzuli
Ernst Wilhelm von Brücke (en) Itzuli
Ambroise-Auguste Liébeault (en) Itzuli
Jean-Martin Charcot
Theodor Meynert (en) Itzuli
Ikaslea(k)
Jarduerak
Jarduerakpsikoanalista, neurologoa eta saiakeragilea
Lantokia(k)Londres eta Viena
Enplegatzailea(k)Vienako Unibertsitatea
Lan nabarmenak
Jasotako sariak
KidetzaRoyal Society
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioaateismoa

IMDB: nm0294438 Allocine: 37052
iTunes: 122049187 Musicbrainz: a8e73e7b-5b8c-4dda-86c4-6c4a1567787e Discogs: 761054 Find a Grave: 1377 Edit the value on Wikidata

Sigmund Freud (ˈziːkmʊnt ˈfʁɔʏt ahoskatua; Sigismund Schlomo Freud jaioa; Freiberg in Mähren, Moravia, Austriar Inperioa, 1856ko maiatzaren 6aLondres, 1939ko irailaren 23a) mediku eta neurologo austriarra izan zen.

Biografia

Familia judu batean jaio zen. Vienako Unibertsitatean ikasi zuen, hipnosia landu zuen baina historiara igaro da "Psikoanalisiaren aita" moduan, arlo horretan egindako lan itzela dela eta. Inkontzientea ikertu zuen bereziki, ametsen mundua eta buru-gaixotasunek sexualitatearekin dituzten loturak. Erlijioek patologia psikiatrikoarekin dauzkaten zerikusiak ere aztertu zituen.

Medikuntzan doktore titulua eskuratu ondoren, neurologia lanetan hasi zen Vienan (1886). Charcoten (Paris, 1885) eta Bernheimen eraginez (1889), histeriaren etiologiari eta hipnosia sendabide gisa erabiltzeari buruzko lehen lanak idatzi zituen (Studien über Hysterie, 1895, Histeriari buruzko ikerketak). Breuer-rekin batera psikismoaren eta kontzientearen arteko bereizketa azpimarratu zuen, eta inkontzientea aztertzeko metodo berri bat aurkitu zuen. 1895az geroztik, ideien eta oroimenen irudien elkarketa librea oinarri duen psikoanalisi teknika zabaldu eta hipnosia bazterrera utzi zuen. Teknika berri horrek, Freuden ustez, kontzientearen logikara makur ezin daitezkeen esanahi inkontzienteak ikertzeko bidea ematen du, eta ametsak, ekintza okerrak (huts egiteak, ahaztutako gauzak) edo sintoma neurotikoak (antsiak, fobiak, beldurrak, etab.), argi ditzake, gizartearen edo moralaren arauak zapaldu eta ezkutarazi dituen ordezko zeinu baitira. 1905ean Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie (Hiru saio sexualitatearen teoriaz) idatzi zuen eta haur sexualitateaz egindako ikerketak aurkeztu zituen bertan; garapen psikosexualaren aldiak (aho aldia, uzki aldia, falikoa eta genitala), eta Ediporen konplexua. ik. Edipo, konplexua. Okerreko sexu jokaerak ere ikertu zituen (bereziki sadismoa eta masokismoa); narzisismoa definitu zuen, eta bulkaden eta psikearen teoria zaharra eraberritu zuen. Psikoanalisia neurosietarako sendabidetzat hartzen zen hasieran, baina 1913tik aurrera, Freudek bere aurkikuntzak talde psikologiako gertaera ilunak argitzeko erabili zituen (Ediporen konplexuaren eta gizarte totemikoetako intzestuaren debekuaren artean dauden harremanak, adibidez); eta kulturarenak (erlijioa, artea, etab.) gizartearentzat erabilgarriak ez diren bulkaden ordez hartu beharreko baliotzat zituen. Hasieran jakitun asko azaldu zen psikoanalisiaren kontra, oso moral estukoa baitzen garai hartako gizartea, baina 1903tik aurrera, jarraitzaile asko izan zituen eta gaur egun ere baditu (K. Abraham, A. Adler, Bleuler, M. Bonaparte, S. Ferenczi, Anna Freud, E. Jones, C. G. Jung, M. Klein, O. Rank, W. Reich, W. Steckel). Naziek Freuden teoriak debekatu egin zituzten. Haren beste zenbait lan: Die Traumdeutung (Ametsen ulerpidea, 1900), Totem und Tabu (Totema eta Tabua, 1913), Das Ich und das Es (Ni-a eta Zera, 1923).

Nazien jazarpenagatik, 1938an ihes egin behar zuen Frantziara, eta hortik Ingalaterrara. 1939ko irailaren 23an hil zen Londonen, minbizi prozesu baten ondorioz.

Bibliografia

  • Studien über Hysterie ("Histeriari buruzko ikerketak"), 1895
  • Die Traumdeutung ("Ametsen interpretazioa"), 1899
  • Zur Psychopathologie des Alltagslebens ("Eguneroko bizitzaren Psikopatologia"), 1901
  • Drei Abhandlungen zur Sexualtheorie ("Hiru saiakera Sexualitatearen Teoriari buruz"), 1905
  • Totem und Tabu ("Totem eta Tabu"), 1913
  • Zur Einführung der Narzißmus ("Nartzisismoaz"), 1914
  • Jenseits des Lustprinzips ("Plazerraren Printzipiotik harago"), 1920
  • Das Ich und das Es ("Nia eta Hura"), 1923
  • Die Zukunft einer Illusion ("Ilusio baten etorkizuna"), 1927
  • Das Unbehagen in der Kultur ("Egonezina kulturan"), 1929
  • Der Mann Moses und die Monotheistische Religion ("Moises eta Monoteismoa"), 1939
  • Abriß der Psychoanalyse ("Psikoanalisiaren zirriborroa"), 1940

Museoak

Badira munduan zehar Sigmund Freuden inguruko hiru museo:

Ikus, gainera

Kanpo loturak

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Sigmund Freud

Erreferentziak

  • Andonegi, X. 2004: Nietzsche eta Freud filosofian eragile, Donostia, Jakin ISBN 84-95234-23-8
  • Insausti, X. 1998: "Hitzaurrea" in Sigmund Freud, Ilusio baten etorkizuna, Donostia, Jakin ISBN 84-95234-02-5