Antiokia: berrikuspenen arteko aldeak
t Kategoria:Zetaren Bideko hiriak gehitua HotCat bitartez |
t Kategoria:Antakya gehitua HotCat bitartez |
||
67. lerroa: | 67. lerroa: | ||
[[Kategoria:Turkiako aztarnategi arkeologikoak]] |
[[Kategoria:Turkiako aztarnategi arkeologikoak]] |
||
[[Kategoria:Zetaren Bideko hiriak]] |
[[Kategoria:Zetaren Bideko hiriak]] |
||
[[Kategoria:Antakya]] |
14:23, 11 uztaila 2020ko berrikusketa
Antiokia Oronteskoa Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Ὀρόντου | |
---|---|
Antiokiako harresiak | |
Datuak | |
Estatu burujabe | Turkia |
Turkiako probintzia | Hatay probintzia |
Hiria | Antiokia |
Eskualdea | Antzinako Siria |
Koordenatuak | 36°12′17″N 36°10′54″E / 36.2047°N 36.1817°E |
Azalera | 15 km² |
Historia | |
Kultura | Antzinako Greziatik Erdi Aroraino |
Indusketa | |
Indusketa datak | 1932–1939 |
Bisitagarria | Bai |
Antiokia[1] Oronteskoa edo Antiokia Siriakoa (antzinako grezieraz: Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Ὀρόντου) greko-erromatar hiria izan zen, egungo Antakyan dagoena. Pisidian izen bereko beste hiri bat zegoen, Antiokia Pisidiakoa hain zuzen ere. Orontes ibaiaren ekialdeko ibarrean kokatua, K.a. IV. mendean sortu zuen Seleuko I.a Nikator enperadoreak, bere inperioko hiriburutzat, Sirian. Seleuko jeneral aritu zen Alexandro Handiarekin batera, eta Antiochus izena oso ohikoa zen bere familiako kideen artean.
"Hasierako kristautasunaren sehaska" deitua,[2] bertan hasi zuten "kristau" hitza erabiltzen.
Historia
Antiokia Seleuko I.a Nikator enperadoreak sortu zuen, bere Seleukotar Inperioaren mendebaldeko hiriburutzat. Bere kokapen geografiko pribilegiatuak, mediterraneo ekialdeko eta Asia barnealdeko ibilbide komertzialen artean, laster eragin zuen merkataritza arloan garrantzia hartzea. Bere morfologia bereziagatik, Orontes ibaiaren ibarrean eta Silpio mendiaren oinean eraikia, gotorleku garrantzitsu ere bihurtu zen, setiatzeko oso zaila baitzen. Horrek guztiak hiria azkar garatzen lagundu zuen.
Erreferentziak
- ↑ Euskaltzaindia. 147. araua: Antzinateko hirien euskarazko izenak. .
- ↑ (Ingelesez) online.pdf Antioch. in: Encyclopaedia Biblica. I, 186 or..