Biloba

Wikipedia, Entziklopedia askea
Georgios Jakobidesen aitona eta biloba pintura.
Amona bat bilobarekin jolasten.

Biloba seme edo alaba baten semea edo alaba da. Biloba bat duenari aitona-amona esaten zaio.[1]

Bilobek zenbait eskubide eta erantzukizun dituzte aitona-amonekiko. Ezgaitasuna duten bilobek aitona-amona baten laguntza ekonomikoa jasotzeko eskubidea dute, behar adinako baliabide ekonomikoak badituzte, gurasoen laguntza hori jaso ezin badute. Era berean, behar adina baliabide dituzten bilobak behartuta daude aitona-amonei laguntzera, beharrezkoa bada, ezkontidearen edo seme-alaben baliabide materialik jaso ezin badute. Bilobek herentzia-eskubideak dituzte. Bilobek legez oinordetzan hartuko dute jaraunsle bat bera ere herentzia eskualdatzen den unean bizi ez bada, eta gainera, legearen arabera hildako gurasoena izan behar zuen zatia ere oinordetzan hartuko dute.[2]

Biloben eta aitona-amonen arteko harremana errazagoa da hurbiltasun geografikoa dagoenean edo bideokonferentzien bidez harremana mantentzen denean, baita sare sozialen bidez ere. Aitona-amonek lagundu egin diezaiekete gurasoei biloben hazkuntzan, baita ordezkatu ere, gurasoak hiltzen badira. Aitona-amonen eta biloben arteko lotura emozionalek iraun egiten dute denboraren poderioz.[3] Aitona-amonek ere zeregin nabarmena dute familiako kulturaren elementuak transmititzean, nolabait, iragana, oraina eta etorkizuna elkartuz.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]