Bois de Vincennes

Bois de Vincennes
	Bois de Vincennes
	Irudi gehiago
Kokapena
Estatu burujabe	Frantzia
Frantziaren banaketa administratiboa	Metropolitar Frantzia
Eskualdea	Île-de-France
Departamendua	Seine
Territorial collectivity of France with special status	Paris
Udalerri barrutia	Parisko 12. barrutia
Koordenatuak	48°49′41″N 2°25′59″E / 48.828069444444°N 2.4329166666667°E
Historia eta erabilera
Irekiera	1855
Kudeatzailea	Parisko Udala
Izenaren jatorria	Vincennes
Arkitektura
Azalera	995 ha
	Webgune ofiziala

Bois de Vincennes edo Vincennesko basoa Parisko berdegune nagusietako bat da, Bois de Boulognerekin batera. Ekialdean dago eta Parisko udalerriko zati da, 12. barrutian. Vincennes hiriari izena eman zion, parkearen iparraldeko mugan dagoena.

995 hektareako hedadurarekin, Parisko berdegunerik handiena da.

Kokapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Parisko Metroan hel daiteke Porte Dorée, Porte de Charenton, Liberté eta Château de Vincennes geltokiak hurbil baitaude.
Hurbil daude, orobat, Vincennes, Fontenay-sous-Bois, Nogent-sur-Marne eta Joinville-le-Ponteko RER trenen geltokiak.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Vincennesko basoak bere jatorria, Frantziako erregeek bakarrik erabiltzen zuten ehizarako lurralde batean du, horrela, Filipe Augustoren erregealdian ezarria. Inguruan zenbait errege parke eraiki ziren (Vincennesko gaztelua barne), basoa, ibilaldiak egiteko egokitua egon aurretik, Luis XV.a Frantziakoaren erregealdian. Elezaharraren arabera toki honetan erabaki zuen San Luisek berriz justizia banatzea, haritz baten azpian.

Parlamentuko Frondan zehar, parke honetatik gertu erori zen segada batean Tankredo Rohangoa, bertan hil zutelarik, 1649an.

Frantziar Iraultzan, basoa, maniobra militarren gune bihurtu zen. Landa lur asko husten dira eta eraikin militarrak eraikitzen dira.

Vincennesko basoa, bere gaur egungo itxurarekin, Napoleon III.aren agindupean egokitu zen, Jean-Charles Alphan ingeniaria eta Jean-Pierre Barillet- Deschamps arkitektoari esker, Parisko beste aldean zegoen Bois de Boulogneen kontrapuntu bezala, parke ingelesen antzera: zenbait zuhaitz birlandatu eta laku eta ibaien ibilguak hondeatu ziren.

1900eko Parisko Olinpiar Jokoetako frogarik gehienak Vincennesko basoan ospatu ziren, hau, Parisera behin betiko 1929an bildu zelarik, baita gaztelua ere, Vincennes hirira itzuli zena 1934an

Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Instalakuntzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Zenbait instalakuntzek erabiltzen dute Vincennesko basoa:

Vincennesko hipodromoko zaldi lasterketa guneak
Vincennesko gazteluak Metroko 1. ibilbideranzko sarrera
École du Breuilak
Georges-Hiria Esplotazioak.
Kirolen eta Heziketa Fisikoaren Institutu Nazionalak
Parisko lorategi tropikalak, 1907ko erakusketa kolonialerako sortua, Nogent RER A ibilbideranzko sarrera.
loreen lorategiak
Vincennesko Zooak (sarrera metrora, Porte Doréetik)
Arenillako Tenpluak
tenplu budistak, Daumesnil lakuaren ertzean, erakusketa kolonialaren Kamerun eta Togoren pabeiloietan. Metroaren 8. ibilbideko Porte Doréetik sarrera.
Vincennesko kartutxo lantegiaren antzokiak.
Jacques Anquetil belodromoak, "Cipalea" deitua. Liberték geltokiko metroko 8. ibilbidetik sarrera. Udaberrian, basoak, Tronuaren feria ere hartzen du, Reuillyko zelaian, mendebaldeko muturrean.

Lakuak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Vincennesko basoak zenbait laku ere baditu, Marnetik abiatuta ibai sare batek hornituak:

Gravelleko aintziraek (Lac Gravelle), hego-ekialdean, gainontzeko lakuentzako erreserba gisa balio du
Minimesko aintzira (Lac Minimes), ipar-ekialdean. Bi uharte ditu
Saint-Mandéko aintzira, (Lac de Saint-Mandé) ipar-mendebaldean
Guztietatik handiena, Daumesnilko aintzira (Lac Daumesnil), basoaren mendebaldeko muturrean dago. Bi uharte ditu: Reuillyko uhartea eta Bercyko uhartea, hauetara, zubietatik heltzen dena.