Federico Fellini

Federico Fellini
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Rimini, 1920ko urtarrilaren 20a
Herrialdea	Italia (1920ko urtarrilaren 20a - 1993ko urriaren 31)
Heriotza	Erroma, 1993ko urriaren 31 (73 urte)
Hobiratze lekua	Fellini tomb (en)
Heriotza modua	berezko heriotza: miokardio infartu akutua
Familia
Ezkontidea(k)	Giulietta Masina (1943 - 1993)
Hezkuntza
Heziketa	Erromako La Sapienza Unibertsitatea
Hizkuntzak	alemana; ingelesa; italiera
Jarduerak
Jarduerak	film-zuzendaria, gidoilaria, satira-idazlea, komikigilea, idazlea eta errealizadorea
	Parte-hartzailea Documenta 6 (en) ;
Lantokia(k)	Erroma
Lan nabarmenak	ikusi La strada; 8½; Amarcord; I Vitelloni (en) ; La Dolce Vita;
Jasotako sariak	ikusi Praemium Imperiale (1990) ; Ohorezko Oscar Saria (1991) ; BAFTA Award for Best Production Design : Il Casanova di Federico Fellini; Blue Ribbon Awards for Best Foreign Film : La strada; Bodil Awards : La strada, 8½, Amarcord; Urrezko Palma : La Dolce Vita; David di Donatello for Best Director : Le notti di Cabiria, La Dolce Vita, Amarcord; David Luchino Visconti ; David di Donatello for Best Original Script : And the Ship Sails On (en) ; David René Clair : Ginger and Fred (en) ; Directors Guild of America ; European Film Academy Lifetime Achievement Award (1989) ; Film Society of Lincoln Center ; French Syndicate of Cinema Critics Awards : Roma (en) , Amarcord; Nastro d'Argento for Best Director : I Vitelloni (en) , La strada, Le notti di Cabiria, 8½, Amarcord, City of Women (en) , And the Ship Sails On (en) ; Nastro d'Argento for Best Screenplay : La strada, 8½, Amarcord; [[]] : La Dolce Vita, 8½, Amarcord; Kansas City Film Critics Circle Awards 1966 : Juliet of the Spirits (en) ; Kinema Junpo : La strada, 8½, Amarcord; Moscow International Film Festival awards : 8½, Intervista (en) ; New York Film Critics Circle Awards : Amarcord; Sant Jordi Zinema Sariak : Le notti di Cabiria, Juliet of the Spirits (en) , And the Ship Sails On (en) ; SESC Film Festival : Amarcord; Grand Jury Prize of the Venice Film Festival : I Vitelloni (en) , La strada; Golden Lion for Lifetime Achievement ; Knight Grand Cross of the Order of Merit of the Italian Republic ; Ohorezko Legioko komandantea ; Silver Lion (1953) ; David di Donatello (1957) ; Nastro d'Argento ;
Influentziak	Charlie Chaplin eta Pablo Picasso
Kidetza	Arteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia
	federicofellini.it

Federico Fellini (Rimini, 1920ko urtarrilaren 20a - Erroma, 1993ko urriaren 31) italiar zinema zuzendari, gidoilari, komikilari, aktore eta idazlea izan zen, XX. mendean ospe handienetakoa izan zuenetako bat. Felliniren filmetan memoria, ametsak, fantasia eta apetak nahasten dira.^[1]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Haurtzaroa eta gaztaroa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Federico Fellini Riminin jaio zen, Forlì probintzian, burgesia txikian kokatzen zen familia batean. Aita, Urbano Fellini (1894-1956), Gambettolakoa jatorriz (Riminitik 20km inguru mendebaldera), likoreen, gozoen eta elikagaien komertziala zen. Ama berriz, Ida Barbiani (1896-1984), Erromakoa jatorriz, etxekoandrea zen. Fellinik derrigorrezko ikasketak Riminiko "Giulio Cesare" Lizeoan burutu zituen 1930etik 1938ra. Nerabezaroan jada, nabarmentzen hasi zen marrazketarako zuen talentuagatik. Ikaskideen eta irakasleen komikiak eta karikaturak egiten zituen eta askotan, ingurukoen keinuak ere imitatzen zituen.^[2].

Zineman[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hasieran Rossellini eta Lattuadarekin lan egin zuen (Roma, città aperta; Paissa). Neorrealisten eragina izan zuen hasieran: Les fous du music-hall, Luci di varietà, 1951, Courier du coeur, Lo Sceico bianco, 1952; I Vitelloni, 1953). Gero bere nortasuna finkatu zuen, eta oso obra oparoa sortu zuen. Gizarteak oinarritzat emakumearen alienazioa (La Strada, 1954) edo tranpa eta gezurra (Il Bidone, 1955) dituela esanez, gizarte bat auzitan jarriz; uste osoa du errugabezian (Le Notti di Cabiria, 1957) eta zorion gogoan (Giulietta dei Spiriti, 1965). Ondasunetan aberats direnen gainbeheraren lekuko eta epaile izan zen (La Dolce vita, 1959). Otto e Mezzo (1963) filmaren ondoren, zinema onirikoaren poeta argiena bihurtu zen, irudirik zoragarrienak eta ironiaz beteenak eskainiz. Fellini Satyricon (1968), Roma (1971), Amarcord (1973) filmetan, iragana berriro eskuratu nahi duen gizona azaldu zuen, gizonaren bizitzaren deskripzio gogorra eginez. geroztik pelikula hauek egin ditu: Il Casanova, 1976; La città delle donne, 1979; Prova d'orchestra, 1978; E la nave va, 1983; Ginger e Fred, 1985.

Zuzendutako filmak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Luci del Varietà (1950) (Alberto Lattuada-rekin batera)
Lo Sceicco Bianco (1951)
I Vitelloni (1953)
L'Amore in Città (1953)
La Strada (1954) Ingelesa ez den hizkuntza batean egindako film onenaren Oscar Saria irabazi zuen.
Il bidone (1955)
Le Notti di Cabiria (1957) Ingelesa ez den hizkuntza batean egindako film onenaren Oscar Saria irabazi zuen.
La Dolce Vita (1960)
Boccaccio '70 (1962)
8½ (1963) Ingelesa ez den hizkuntza batean egindako film onenaren Oscar Saria irabazi zuen.
Giulietta degli Spiriti (1965)
Satyricon (1969)
I Clowns (1970)
Roma (1972)
Amarcord (1973) Ingelesa ez den hizkuntza batean egindako film onenaren Oscar Saria irabazi zuen.
Il Casanova di Federico Fellini (1976)
Prova d'orchestra (1979)
La città delle donne (1980)
E la Nave Va (1983)
Ginger e Fred (1986)
Intervista (1987)
La voce della luna (1990)

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2015-12-9 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.

↑ Astiz, Iñigo. «Mende fellinitarra» Berria (Noiz kontsultatua: 2020-05-12).
↑ (Gaztelaniaz) Paves Borges, Gonzalo M. (2021)- Cruce de miradas: Federico Fellini y Milo Manara cabalgan juntos.- 607-611 orr., Dibujando historias. El cómic más allá de la imagen liburuan. ISBN 978-84-1340-265-5.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

(Italieraz):Federico Felliniri eskainitako webgunea.
(Gaztelaniaz):TVEko A Fondo saioan egin zioten elkarrizketa luzea.

Datuak: Q7371
Multimedia: Federico Fellini / Q7371

[1] Astiz, Iñigo. «Mende fellinitarra» Berria (Noiz kontsultatua: 2020-05-12).

[2] (Gaztelaniaz) Paves Borges, Gonzalo M. (2021)- Cruce de miradas: Federico Fellini y Milo Manara cabalgan juntos.- 607-611 orr., Dibujando historias. El cómic más allá de la imagen liburuan. ISBN 978-84-1340-265-5.

[1]

[2]