Foucaulten pendulu

Wikipedia, Entziklopedia askea
Umberto Ecoren eleberriarentzako, ikusi Foucaulten pendulua.
Foucaulten pendulua Parisko Panteoian.
Foucaulten pendulua Parisko Arte eta Lanbideen museoan.

Foucaulten pendulua edozein plano bertikaletan oszilat dezakeen pendulu luze bat da, ordu asko irauteko gai dena. Coriolis indarraren eta Lurraren biraketaren frogapen modura erabiltzen da. Izena Léon Foucault asmatzailearen omenez darama.

Ekuatorean kokatutako Foucaulten pendulu batek ez du biratzen, baina polo geografiko batean badago, ordea, egunean behin biratzen du. Lurreko beste edozein tokitan baldin badago, leku horretako latitudearen arabera biraketa abiadura bat edo beste du. Egunean egingo dituen biren kopurua hurrengo formularen arabera kalkula daiteke:

eguneko bira kopurua da eta , Foucaulten pendulua kokatutako tokiaren latitudea. Horrela, 45°-ko latitudean kokatutako pendulu batek 0,707 bira egingo ditu egunero; aldiz, 30°-ko latitudean badago, eguneko bira erdia emango du.

Jatorrizko esperimentua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1851ko otsailean, Foucaulten penduluaren lehen erakusketa publikoa egin zen Parisko behatokiko meridianoan.

Deskribapena eta oinarria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Zirriborro Artikulu hau zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.