Jose Antonio Pikasarri
| Jose Antonio Pikasarri | |
|---|---|
| Bizitza | |
| Jaiotza | Segura, 1769ko otsailaren 13a |
| Herrialdea |  Gipuzkoa, Euskal Herria |
| Heriotza | Buenos Aires, 1843ko irailaren 21a (74 urte) |
| Familia | |
| Familia | |
| Jarduerak | |
| Jarduerak | apaiz katolikoa eta musikaria |
| Sinesmenak eta ideologia | |
| Erlijioa | Erromatar Eliza Katolikoa |
Jose Antonio Pikasarri Olozaga (gaztelaniaz: José Antonio Picasarri Olózaga) (Segura, Gipuzkoa, 1769ko otsailaren 13-Buenos Aires, 1843ko irailaren 21) euskal jatorri zuen apaiza eta musikari argentinarra izan zen.
Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Gurasoak Xabier Ventura Pikasarri eta Maria Josefa Olozaga izan ziren. 1783an, 14 urte zituelarik, Buenos Airesera heldu zen. Hurrengo urtean bere osaba Juan Bautista Goiburuk, apaiza bera, apaiztegira eraman zuen bertan ikasketak egiteko; Goiburu ere bere musika irakaslea izan zen. 1796an apaiz ordenak hartu zituen. 1793tik Buenos Airesko katedralaren kapera-maisua izan zen. Argentinaren Independentziaren aurka jarri zen eta ondorioz, 1818an, Juan Pedro Esnaola piano-jotzailea zen ilobarekin, Argentinatik alde egin behar izan zuen, Madrilera joanez. Lau urte erbestean eman ondoren, 1822an, biak itzuli ziren. Urte berean Pikasarrik Sociedad Filarmónica elkartea sortu zuen; elkarte horrekin Argentinako musikagile ospetsuen lanak jo zituen.[1] 1823an katedraleko lana berreskuratu zuen.
Obra[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- "La gloria de Buenos Aires" abestia. Lehen aldiz Juan Pedro Esnaola bere ilobak jo zuen.
