Karroza
Karroza berlinaren antzeko zalgurdi bat da, baina bere uhalerian eta apaingarrietan aberastasun handia duena, baita lau linterna ere.
Bere albo guztiak zortzi edo zazpi kristalez itxita daude, kasu honetan, atzeko buruhorma taula bat denean. Gezian edo lantzan jarritako lau, bost edo zaldi gehiagok tiratzen dute. Atzeko taula bat du, kutxari lotutako tiranteei helduta zutik doazen bi lekaiorentzat. Esekidura bikoitzeko zortzi malgukien edo lau balezta itxiren gainean muntatzen dira.
Gala erdiko karroza[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Aurrekoaren antza du, baina bost beira edo argi ditu.
Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]
XI. mendearen hasieran, Alberto de Itimiano arkulariak, karroza asmatu zuen, "carroccio", hasiera batean, izaera sakratuko eta tamaina handiko ibilgailu militarra zen. Bi ardatz eta lau gurpileko 24 zaldik tiratuta, bi altuerako etxe baten tamaina zuen. Guztiz korazatua zegoen, erdian dorre bat zuen, aurretik Kristoren irudi bat edo bi metro edo gehiagoko gurutze bat zuena, eta aldare bat zuen.
Baina XII. mendetik aurrera, karroza, tamainaz txikituz baina luxuzko izaera mantenduz, botere ekonomiko eta posizio sozialaren ikur bihurtu zen ibilgailu batentzat eredu bezala erabili zen, bereziki modan jarriz printzesen artean, euren karroza belusez eta urre eta zilarrezko motiboz estalarazten zutenak. Beirazko leihateak zituzten karrozak XVII. mendean agertu ziren lehen aldiz Italian. Karroza luxuzko zalgurdi bat zen, klaserik erosoena garraiatzeko.
Egungo erabilera[aldatu | aldatu iturburu kodea]
XX. mendeaz geroztik, karrozaren erabilera erreserbatu zen ospakizun handietarako errege familien garraiorako.
Kalejietan eta desfiletan oso apaindutako plataformei karroza ere deitzen zaie.
