Lawrence Alma-Tadema

Lawrence Alma-Tadema
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Lourens Alma Tadema
Jaiotza	Dronryp (en) , 1836ko urtarrilaren 8a
Herrialdea	Belgika ; Herbehereetako Erresuma ; Britainia Handia eta Irlandako Erresuma Batua (1873 -
Lehen hizkuntza	ingelesa
Heriotza	Wiesbaden, 1912ko ekainaren 25a (76 urte)
Hobiratze lekua	San Paulo katedrala
Familia
Ezkontidea(k)	Laura Theresa Alma-Tadema ; [[[Marie] Pauline Gressin\|[Marie] Pauline Gressin]] (en)
Seme-alabak	ikusi Laurence Alma-Tadema; Anna Alma-Tadema;
Hezkuntza
Heziketa	Royal Academy of Fine Arts (en)
Hizkuntzak	ingelesa; nederlandera
Jarduerak
Jarduerak	margolaria, artista bisuala eta ilustratzailea
	Parte-hartzailea 1st Venice Biennale (en) ; 2nd Venice Biennale (en) ; 3rd Venice Biennale (en) ; 9th Venice Biennale (en) ;
Lan nabarmenak	ikusi The Roses of Heliogabalus (en) ; The women of Amphissa (en) ; Spring (en) ; Unconscious Rivals (en) ;
Jasotako sariak	ikusi Order of Saint Michael ; Royal Gold Medal (1906) ; Arteetan eta Zientziatan Merituaren Ordena ; Ohorezko Legioko zalduna ; Merituaren Ordena (Erresuma Batua) ; Order of Leopold ; Knight Bachelor ; Pour le Mérite ordena ;
Influentziak	Égide Charles Gustave Wappers (en) , Nicaise De Keyser, Gustave Boulanger, Jean-Léon Gérôme eta Louis De Taeye (en)
Kidetza	Royal Academy of Arts; Royal Academy of Science, Letters and Fine Arts of Belgium (en)
Mugimendua	neo-Pompeian (en)
Genero artistikoa	margolaritza historikoa

Lourens Alma Tadema, Lawrence Alma-Tadema bezala ezaguna (Dronryp, 1836ko urtarrilaren 8-Wiesbaden, 1912ko ekainaren 25), Herbehereetako Viktoriar Aroko margolari neoklasizista izan zen. Formakuntza Belgikan egin zuen baina 1870tik Ingalaterran bizi izan zen. Bere ospea batez ere egin zituen Antzinaroan inspiratutako ikuspegi dotoreen ondorioz zabaldu zen.

Bizitza[aldatu | aldatu iturburu kodea]

XIX mendeko pintura historikoaren testuinguruan, meroginviar serieko lan arrakastatsuak egin zituen. Maiz landu zuen Fredegunda erregina frankoaren figura. 1863 urtean bere ama zendu zen eta urte horretan ezkondu zen Marie Pauline Gresssin Doumolin andrearekin. Bikotea Italiara bidaiatu zen eta Ponpeiara egindako bisitak berebiziko garrantzia izan zuen bere lanean. Itzuleran, Parisen, Jean-Leon Gerome margolaria ezagutu zuen eta honek ere eragin handia izan zuen ondorengo obran. Senar-emazteak 1864an izan zuten lehen semea, Eugene, hil zen, gero bi alaba izan zituen, Laurense eta Anna. Bizitokia Bruselan jarri zuten. Ondorengo urteetan Antzinako Egipto, Grezia eta Roma izan ziren margolariaren katalogoa zabaldu zuten gaiak. Ernest Gambart nazioarteko arte-merkatariari esker, lanaren ezagutza zabaldu zen. Alargun zelarik, 1870 urtean, Londresera joan zen. Bertan, inoiz egin ez bazuen ere, pintura klaseak eman zituen eta bere ikasle izan zen Laura Theresa Epps margolari britainiarrarekin ezkondu zen. Gizarte-bizitza animatuan parte hartu zuen eta hiri hartan hil zen.^[1].

Alma-Tadema eta Hollywood[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Alma-Tadenaren margolanak berak egindako ikerketetan inspiratu egiten ziren. Benetakotasun arkeologikoko tradizio bati ekin zion, eta horrek eragin nabarmena izan zuen antzerki victoriarrean, gai klasikoko lanen eszenaratzean aurrekariak sortuz. Izan ere, Joseph Harker antzerkiko margolariarekin lan egin zuen Hypatia, Julio Zesar eta Coriolano bezalako lanetan. Ondoren, haren margolanak, zituzten zehaztasunei esker, Hollywoodeko zuzendari askorentzat inspirazio-iturri izan ziren. Esaterako D. W. Griffith greziar eta erromatar mundua azaltzeko garaietan haren lanetan oinarritu zen. Cecil B. DeMille (The Ten Commandments, 1956) gauza berak egin zuen. Gladiator filmak ere Alma-Tadenaren eragina erakusten du. Allen Funtek, Candid Cameraren sortzailea, bere margolanen bildumagilea izan zen, batez ere oraindik oso ospetsua ez zenean.

Ohoregarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erresuma Batuko Merituaren Ordenaren kidea (Erresuma Batua, 1905eko ekainaren 6an).
Leopoldo Ordenaren Zalduna (Belgikako Erresuma).
Royal Academy of Arts erakundearen partaidea (Erresuma Batua, 1879).