Mikel Landa
- Artikulu hau Arabako txirrindulariari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Landa».
.jpg)
Mikel Landa Meana (Murgia, Araba, 1989ko abenduaren 13a) euskal herritar txirrindulari profesionala da.[1] Italiako Giroko podiumean izan da, eta guztira, sei aldiz izan da lehenengo hamarren artean Itzuli Handietan. 2011. urtean World Tourren debutatu zuen Critérium du Dauphiné lasterketan. 2018. Euskadi Fundazioko (Fundacion Euskadi) presidentea egin zen Miguel Madariagaren lekua hartuz. 2020an munduko txapelketetan parte hartu zuen lehen aldiz eta 16. egin zuen. 14 Itzuli handi ditu bere hanketan, 5 Frantziako Tour, 5 Italiako Giro eta 4 Espainiako Itzuli. Askok eta askok Landaniren ezizena jartzen die egiten dituen erasoengatik.[2]
"Landismoa" kontzeptua ere sortu da han eta hemen, Mikel Landaren ibilbidearen harira.[3][erreferentzia behar]
Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Txirrindularitzan hasiera[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Bizikletarekin haurtzaroko lagunekin hasi ziren, herri ezberdinetakoak zirenez (Murgiakoa izanik) bizikletak leku batetik bestera joateko erabiltzen zituztelako. Urte horietan beste kirol batzuk ere egin zituen, hala nola euskal pilota edo futbola.
13 urterekin Zuyano Txirrindulari Klubean sartu zen, herrian txirrindularitzarekiko zegoen zaletasunak bultzatuta. Heziketa horren baitan oinarrizko txirrindularitzatik igaro zen: bigarren urteko infantilak (eskoletako azkena), bi urte kadete gisa eta beste bi gazte bezala.
2007an Junior mailako egutegiko etapakako probarik ospetsuena irabazi zuen, Bizkaiko Itzulia, Peio Bilbao eta Igor Merino bezalako txirrindulariei gailenduz.
Txirrindularitza amateurra[aldatu | aldatu iturburu kodea]
2008an Naturgas Energian sartu zen, Euskadi Fundazioaren egituraren barruan eta ProTour mailako Euskaltel-Euskadiren filialean. Bere lehen urtean ez zuen garaipenik lortu.
2009an Gorlako igoera, Turtzioz, 3 eta Murgian (bere etxeko karrera) irabazi zuen.
Bere garaipenekin, Fundazioak aukeratu zuenetako bat bihurtu zen profesionalismora jauzi egiteko, bere filial Orbea, Kontinental kategoriakoarekin.7.
Txirrindularitza profesionala[aldatu | aldatu iturburu kodea]
2010ean profesional bezala debutatu zuen Orbea taldean, kontinental mailan eta Euskadi Fundazioaren menpe. Abuztuan, Burgosko Itzulia jokatzen ari zenean, Fundazioarekin zuen kontratua berritu zuen bi urterako, lehen taldera, Euskaltel-Euskadira, jauzi egiteko.
Bosgarren izan zen Etorkizuneko Tourrean, 9, non bere hirugarren postua nabarmendu zen Risoulen amaitu zen etapa nagusian.
Mikel Landa Euskaltel-Euskadi taldera batu zen 2011n. Bi lesio izan ziren hurrenez hurren sorbaldetan, eta denboraldiko lehen hilabeteak eten zituzten. Abuztuan, profesional bezala bere lehen garaipena lortu zuen Burgoseko Itzulian, Neilako aintziretan amaitu zen etapan, baita mendiko maillota ere, 15 Juanjo Cobo, Joaquim Rodriguez edo Samuel Sanchez bezalako txirrindularien aurka. Hurrengo urtean, Miguel Indurain Sari Nagusian bigarren postua lortu zuen eta Espainiako Vueltan lehen aldiz parte hartu zuen. 2013an, bigarren izan zen Madrilgo Erkidegoko Itzulian eta Asturiasko Itzulian, seigarren Donostiako Klasikoan eta 39. Espainiako Vueltan. Euskaltel Euskadi taldea denboraldi amaieran desagertu zen.
2014 - 2015: Astanan[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Mikel Landa Astanako taldeak errekrutatu zuen 2014rako. Trentinoko Giroko laugarren etapa irabazi zuen. Ondoren, Italiako giroan eta Espainiako Vueltan parte hartu zuen, taldekide bezala. 2014ko amaieran, zitomegalobirus bat izan zuen denboraldi-aurreko kontzentrazioa baino lehen.
2015a ondo hasi zen, besoak altxatuz Euskal Herriko Itzuliko etapa onenean Tim Wellens eta Tom Danielsonen aurretik. Urte bereko maiatzaren 24an bere ibilbide profesionaleko garaipenik garrantzitsuena lortu zuen, Italiako Giroko hamabosgarren etapan, Madonna di Campiglion amaitu zena, Yuri Trofimov, Alberto Contador eta Fabio Aru bere taldekidea gaindituz, sailkapen nagusian laugarren jarriz sei etaparen faltan.
2016 - 2017: Sky[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Mikel Landak Italiako giroaren helburu nagusiarekin heldu zion 2016ari. Olinpiar Jokoetara ere joan zen. Bere denboraldi lehiakorra, otsaila hasieran hasteko programatua zegoena, martxoko azken astean hasi zen, Coppi e Bartali Settimanan. Atzerapen hau, bereziki, erlojupeko probak hobetzeko lan espezifikoaren eta gaixotasun baten ondorio izan zen. Apirilean, UCI WorldTourreko bere denboraldiko lehen lasterketan, Euskal Herriko Itzulia, bigarren etapa irabazi zuen, non, etxeko txirrindulari bezala egindako azken igoeraren ezagutzatik etekina atera zuen.
Skyko liderra Italiako Girorako, eta azken garaipenerako hautagai bezala iragarrita, Trentinoko Giroan garaipena lortu ondoren erakutsitako forma onagatik, hamargarren etapan erretiratu zen, non tropeletik jaitsi zen etaparen hasieran. Bere taldeak esan zuen "gaixotu" egin zela etapa honen bezperan. Chris Froome taldekide bezala aritu zen Frantziako Tourraren ondoren, Espainiako Vueltan parte hartu behar zuen. Irteera baino egun batzuk lehenago, lerrokaduratik erori zen aldakako deserosotasun baten ondorioz.
2017an Italiako giroan parte hartu zuen. Sailkapen nagusian itxaropen guztiak utzi zituen bederatzigarren etapan, Blockhauseko azken igoeraren oineko erorketa baten ondoren. Polizia-ofizial batek motozikletarekin talka egin zuen, eta istripu kolektibo baten ondorioz harrapatuta geratu zen. Hogeita zazpi minutu galdu zituen etapa horren amaieran. Bere helburua, etapa garaipen bat lortzea zen, ihesaldietan sartuz. Behin baino gehiagotan huts egin zuen azken errematean, 18. etapan bezala, non Tejay van Garderenek Ortiseiko esprintean garaitu zuen. Bere ahaleginak sarituak izan ziren azkenaurreko mendiko etapan, non Piancavallon bakarrik lortu zuen arrakasta. Gainera, bere ihesaldi ugariek mendiko sailkapenean puntuak irabaztea ahalbidetu zioten, eta edizio honetako eskalatzailerik onena izan zen.
Frantziako Tourrean, Chris Froome irabazlearen luxuzko taldekide bezala aurkeztu zen. Giroan parte hartu zuen arren, mendiko etapa guztietan liderrekin batera aritu zen. Laugarren postuan amaitu zuen, azkenaurreko eguneko erlojupekoan, podiumeko hirugarren tokitik segundo batera geratu baitzen Romain Bardeten aurka. Tourretik, dena eman ezin izan zuen arren joan zen, garailearen taldearen taldekide bezala zuen paperagatik atxikita. Donostiako Klasikoan, Landak talde lana egin zuen berriz ere lasterketaren finalean, Michael Kwiatkowskiren mesedetan, lasterketa hau irabazi zuena. Ondoren, Burgoseko Itzulia irabazteko sasoi bikaina aprobetxatu zuen. Landak lehen eta hirugarren etapak irabazi zituen, eta sailkapen nagusiko lehen postuan geratu zen.
Abuztuaren 15ean, Movistar Team taldeak Mikel Landa 2018 eta 2019 denboraldietarako iritsiko zela iragarri zuen, Nairo Quintana eta Alejandro Valverderekin batera.
2018 - 2019: Movistarren[aldatu | aldatu iturburu kodea]
2018an, Andaluziako itzulian debutatu zuen Espainiarekin, gehiegi nabarmendu gabe. Bere denboraldia Tirreno-Adriatikon jarraitu zuen, non bere lehen garaipena lortu zuen talde nafarrarekin; 4. etapan, Sarnano Sassotetton amaitu zena, bere aurkarien erasoei aurre egin ondoren. E3 Harelbeke lasterketa jokatu zuen Frantziako Tourreko arabar etapa prestatzeko. Euskal Herriko Itzulian ez zuen etapa garaipenik lortu, lasterketan aktibo egon arren. Itzuliaren ondoren, Ardenetako triptikoa jokatu zuen, emaitza nabarmenik gabe. Frantziako Tourra jokatu aurretik, Suitzako Tourrerako bidea hartu zuen, non ez zuen asolutuan distirarik izan.
Frantziako Tourrean Movistar taldeko liderra izan zen Nairo Quintana eta Alejandro Valverderekin batera. Choleten jokatutako taldekako erlojupekoan 54 segundo galdu ditu sailkapen nagusiko liderrarekiko. Arabar garaiko altzariak salbatzea lortu zuen, 34 segundo bakarrik utzita. Alejandro Valverderen eta Nairo Quintanaren heriotzaren ostean, taldeko lidergoa hartu du eta 7. postuan bukatu du sailkapen nagusian, Geraint Thomas irabazlearengandik 7 minutu baino gehiagora. Donostiako Klasikoan gerrialdeko orein bat hautsi zen, honela, bere lehen denboraldia espainiar taldean amaituz.
2019an, Ses Salines, Campos, Porreres eta Felanitx sarietan lepauztaia hausteagatik utzi zuten. Milan-San Remon lehiara itzuliko da. Settimana Internazionale Coppi e Bartaliren 2. etapan gailendu zen, Sogliano al Rubiconen amaitu zena. Euskal Herriko Itzulia, Lieja-Bastogne-Lieja eta Asturiasko Itzulia jokatuko dira, non emaitzarik nabarmenena Richard Carapazekin batera Cangas del Narceako igoeran egindako erakustaldia izango den.
Italiako giroan, teoriko lider bezala parte hartzen du, Richard Carapaz lagun zuela. 3. etapan, eroriko bat izan zuen biribilgune batean, eta denbora galdu zuen. San Marinoko banakako erlojupekoan denbora asko galdu ondoren, taldeko lider ofiziala Richard Carapaz izango da. Arabarrak erasoa jo du galdutako denbora berreskuratzeko, hala nola, Ceresole Reale (Serrde lakua), Ponte di Legno eta Monte Avena, azken mendate horretan Pello Bilbaoren aurka etapa garaipena galdu baitu. Azkenik, sailkapen nagusiko 4. postuan amaitu zuen, Veronako azken banakako erlojupekoan Primola Rogliurekin podiuma galdu ondoren.
Frantziako Tourra korritzen du, lidergoa aurreko urtean bezala Alejandro Valverde eta Nairo Quintanarekin partekatuz. Bruselako taldekako erlojupekoan 1:05 galdu zuen talde irabazlearekin, 3.ean Epernayn denbora gehiago eman zuen, hurrengo egunean Nancyn moztua izan zen, garai hartako liderra zen Julian Alaphilipperengandik 1: 30era jarriz, mendiko lehen etaparen aurretik. Tourreko lehen zailtasun serioan, La Planche des Belles Filles basetik erasotzen du, baina bere erasoak ez du emaitzarik lortzen denbora aldetik eta segundo gutxi batzuk ematen ditu sailkapen nagusiko lehenengoekin. Albiko haizemaileek berriz ere kaltetua izan zen, 2:09 utziz. Paper on bat betetzen du Col du Tourmalet mendatean iristen denean, eta Mur de Péguèren erasotzen du 15. etapan, eguneko azken mendatean denbora pixka bat ateraz, Prat d 'Albis. Gainerako kanporaketan ez du nabarmentzea lortu eta sailkapen nagusiko 6. postuan amaitu du Egan Bernal irabazlearengandik 4: 23ra. Gainerako denboraldiek lasterketa bakoitza uzten dute ia.
2020tik aurrera: Bahrain-Mclaren[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Movistar taldetik igaro ondoren, arabarrak Bahrain-Mclaren taldera jo zuen, non teorian lider bakarra izateko aukera guztiak izango zituen. Talde berriarekin debuta egin zuen Andaluziako Itzulian, non Jakob Fuglsangen aurka sailkapen nagusian lehiatu ondoren, hirugarren amaitu zuen. Coronavirusen pandemian zehar nahiko aktiboa izan zen sare sozialetan, bere entrenamenduak eta eguneroko bizitza erakutsiz. Txapelketa berriz hasi ondoren, Burgosko Itzulian lehiatu zen, non sailkapen nagusian bigarren amaitu zuen. Burgosko lasterketaren ondoren, Getxoko zirkuitua eta Dauphineko Kriteriuma jokatu zituen, azken lasterketan protagonismo handia lortuz.
Frantziako Tourra korritzen du, non lehen astean minutu bat baino gehiago ematen duen abaniko batean. Le Puy Maryn, Le Grand Colombier eta Méribel taldeetan errepikatzen du. Hogeigarren etapako kronoigoeran laugarren postura igotzea lortu zuen sailkapen nagusian.
Ondoren, munduko txapelketan korritu zuen, hamaseigarren amaituz, Flecha Valona eta Lieja-Bastogne-Lieja, non utzi zuen.
Kirol lorpenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Burgosko Itzuliko etapa 1 eta mendiko sailkapena.[4]
- 10. Trentinoko Giroan eta etapa 1.
- Euskal Herriko Itzuliko 5. etapa.
- 3. Italiako Giroan eta 3 etapa (2.a, 15.a eta 16.a).
- Espainako Vueltako 11. etapa.
- 2. Trentinoko Giroan.
Trentinoko Giroa eta 2. etapa- Euskal Herriko Itzuliko 2. etapa
- Burgosko Itzulia, Mendiko sailkapena, Puntukako sailkapena eta 1. eta 3. etapa.
- Italiako Giroko Mendiko sailkapena
eta etapa 1 (hirugarren saiakeran, bezperetan bi aldiz bigarren suertatu zen). - 2.
Espainiako erlojupeko txirrindularitza txapelketan. - 4. Frantziako Tourrean (podiumetik segundu bakarrera).
- 5. Donostia Klasikoan.
- 6. Andaluziako Itzulian
- 2. Euskal Herriko Itzulian.
- 6. Tirreno-Adriatikoan eta 4. etapa.
- 6. Andaluziako Itzulian
- 7. Frantziako Tourrean.
- Settimana Coppi e Bartali: 2. etapa.
- 4. Italiako Giroan.
- 6. Frantziako Tourrean.
- 7. Euskal Herriko Itzulian.
- 7. Liege-Bastogne-Liegen.
- 2. Burgosko Itzulian eta Puntukako sailkapena.
- 3. Andaluziako Itzulian
- 4. Frantziako Tourrean
- Burgosko Itzulia
- 3. Tirreno-Adriatikoan.
- 3. Larcianoko Industria eta Eskulangintza Sari Nagusian
- 8. Euskal Herriko Itzulian.
2023
- 2. Andaluziako Itzulian
- 2. Euskal Herriko Itzulian
- 3. La Flèche Wallonnen
- 5. Kataluniako Voltan
- 5. Espainiako Vueltan
- 7. Tirreno-Adriatikoan
2024
Emaitzak lasterketa nagusietan[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Itzuli Handiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Itzuli Handia | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Italiako Giroa
|
— | — | — | — | 34. | 3. | UT | 17. | — | 4. | — | UT | 3. | — | |
 Frantziako Tourra
|
— | — | — | — | — | — | 35. | 4. | 7. | 6. | 4. | — | — | 19. | |
 Espainiako Vuelta
|
— | — | 69. | 39. | 28. | 25. | — | — | — | — | — | UT | 15. | 5. | |
 Munduko Txapelketa
|
— | — | — | — | — | — | — | — | — | — | 16. | — | — | — |
Beste Itzuliak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Itzulia | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | 2024 | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Tirreno-Adriatiko | — | 80. | — | — | — | — | 31. | 6. | — | — | 3. | 3. | 7. | — | |
| Kataluniako Volta | — | — | 33. | 36. | 47. | — | UT | — | — | X | — | — | 5. | 2. | |
| Euskal Herriko Itzulia | — | — | UT | 14. | 22. | 12. | — | 2. | 7. | X | 8. | — | 2. | ||
| Romandiako Tourra | — | 35. | 78. | — | — | — | — | — | — | X | — | — | — | ||
| Dauphine Libere | UT | 83. | — | — | — | 12. | — | — | — | 18. | — | — | 22. | ||
| Suitzako Itzulia | — | — | — | — | — | — | — | 16. | — | X | — | — | — | ||
| — | Ez zuen parte hartu |
| X | Ez zen jokatu |
| UT | Utzi |
Taldeak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Orbea (2010)
- Euskaltel-Euskadi (2011-2013)
- Astana (2014-2016)
- Team Sky (2016-2017)
- Movistar Team (2018-2019)
- Team Bahrain Victorious (2020-2023)
- Team Bahrain McLaren (2020)
- Team Bahrain Victorious (2021-2023)
- Soudal Quick-Step (2024-)
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Gara
- ↑ (Gaztelaniaz) Bernaola, Enrique; @enriquebernaola. (2017-05-26). «Giro de Italia: Mikel 'Landani', el Pirata vasco» Marca.com (Noiz kontsultatua: 2023-04-20).
- ↑ «Landismoa -» Alea.eus (Noiz kontsultatua: 2023-04-20).
- ↑ Burgoseko Itzulia: Mikel Landak garaipen ikusgarria lortu du Neilan[Betiko hautsitako esteka]
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- Mikel Landa - ProCyclingStats
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q930658
Multimedia: Mikel Landa / Q930658