Momentu magnitude eskala

Wikipedia, Entziklopedia askea

Momentu magnitude eskala (MMS laburtuta eta Mw gisa idazten dena) sismologian erabiltzen den magnitudeetako bat da, lurrikara baten energia neurtzeko. Magnitude hau lurrikararen momentu sismikoan oinarritua dago, eta Lurraren zurruntasuna mugitu den azalera eta failaren mugimenduagatik biderkatzean lortzen da. 1970eko hamarkadan garatu zen, Richter eskalaren ordez erabiltzeko. Formulak ezberdinak badira ere aurreko eskala horren emaitza antzekoak ematen ditu, baina lurrikara handietarako askoz emaitza zehatzagoak eskaintzen ditu. United States Geological Survey erakundeak erabiltzen duen eskala ofiziala da lurrikara handi guztietan.

Definizioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Momentu magnitude eskalaren sinboloa da, non azpi-indizeak lan mekaniko esan nahi duen. Momentuaren magnitudeak ez du dimentsiorik eta formula honekin definitzen da:

non momentu sismikoaren magnituda da dina zentimetroko (10−7 N·m). Ekuazioko mugimendu konstanteak aurreko eskalek emandako zenbakiekin konsistentzia mantentzeko erabiltzen da, batez ere Richter eskalarekin.

Richter eskalan bezala, eskala logaritmikoa erabiltzen da eta bertako pauso baten gehikuntzak 101.5 ≈ 32 aldiz handiagoa esan nahi duela esan nahi du. Bi pauso handiagoa den gehikuntza batek 103 = 1000 aldiz energia gehiago izan duela esan nahi du.

Bi lurrikaren arteko konparazioa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ekuazioen ebazpenarekin lortzen den formula, askatuz, proportzioak eskaintzeko balio du () energiari dagokionez. Bi lurrikaren arteko magnitudeen ezberdintasuna, adibidez eta horrela alderatu ahal ditugu:

Alderapena Richter eskalarekin[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Data Momentu sismikoa Richter eskala Momentu magnitude
1933-03-11 2 6.3 6.2
1940-05-19 30 6.4 7.0
1941-07-01 0.9 5.9 6.0
1942-10-21 9 6.5 6.6
1946-03-15 1 6.3 6.0
1947-04-10 7 6.2 6.5
1948-12-04 1 6.5 6.0
1952-07-21 200 7.2 7.5
1954-03-19 4 6.2 6.4

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]