Postojnako leizea

Postojnako leizea
Kokapena
Estatu burujabe	Eslovenia
Municipality of Slovenia	Municipality of Postojna
Koordenatuak	45°46′58″N 14°12′13″E
Ezaugarriak
Sakonera	115
Luzera	20.570
Bisitagarria	Bai

Postojnako leizea (eslovenieraz: Postojnska jama) Esloveniako leize ezaguna da Postojna hirian dagoena. Herrialdeko luzeena da eta Esloveniako turismogune garrantzitsuenetakoa ere bai. Pivka ibaia da kobazuloaren egilea.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Johann Weikhard von Valvasor naturalista esloveniarrak deskribatu zituen lehen aldiz XVII mendean. 1818an Frantzisko II.a Germaniako Erromatar Inperio Santukoaren bisita izan zuen. Urte berean Luka Čeč postojnarrak leizearen zati berri bat aurkitu zuen eta 1819an leizeetako lehen gida ofiziala bihurtu zen.

1872an tren txiki bat ezarri zen eta 1884an sistema elektrikoa ere bai, Ljubljanan bertan baino lehenago gainera. Honek leizeak oso famatu bihurtu zituen.

Bigarren Mundu Gerran alemaniarrek okupatu zituzten leizeak eta bertan hegazkinentzako 1000 fuel upela gorde zituzten. 1944an partisano esloveniarrek leizeak hartu zituztenean suntsitu egin zituzten. Baina suak zazpi egunez iraun zuen eta leizearen zati handi bat suntsitu zuen. Sarrera bera ere belztuta gelditu zen.

Fauna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Leizeetan hainbat ornogabe aurki daitezke, denak ere txikiak eta pigmentazio gabekoak.

Baina animalia bat aipatzekoa bada, Proteus anguinus-a da, "giza arraina" ezizenaz ere ezagutzen dena. Anfibio erabat akuatikoa da eta hau ere pigmentazio gabekoa da. Aurkitu zutenean dragoi kumeak zirela pentsatu zuten. Bisitaldian zehar akuario bat badago proteusak ikus daitezkeenak.

Egitura[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hiru maila ditu eta erdikoa bakarrik bisitatzen da, izan ere goiko mailan zati asko erorita baitaude eta azpiko maila urpean baitago. Aretorik aipagarriena kontzertuen aretoa da, 10.000 ikusle sartzeko edukiera daukana. Noizbehinka kontzertua egiten dituzte bertan.

Postojnako leizetik pasatzen den Pivka ibaiak berehala Planina leizea eratzen du. Biek batera 31 kilometro luze den sistema karstikoa eratzen dute.

Trena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1872an tren txiki bat ezarri zen, hasieran gidek beraiek bultzatzen zutena, baina XX mendearen hasieran gas bidezko lokomotora ezarri zuten. 1963an lokomotora elektrikoa hartu zuten, gasezkoak askatzen zuen kea zela eta. Gaur egun bi kilometro inguru egiten ditu leizearen barnealdera eta barruan bisitaldia egin ondoren berriz kanpora ateratzen du jendea.