Sahaba

Wikipedia, Entziklopedia askea

Sahaba edo aṣ-ṣaḥābah (arabieraz: الصحابة‎‎, "laguntzaileak", صَحِبَ aditzatik, "lagundu", "norbaitekin egon", "norbaitekin elkartu") Mahoma profetak izan zituen lagun, diszipulo, idazkari eta familiari buruz hitz egiteko erabiltzen da. Forma plural mugatua da; forma singular mugagabea maskulinoa sahabi (ṣaḥābī) da, eta femeninoa sahabia (ṣaḥābīyah).

Garrantzi berezia dute euren idazki eta hitzek musulmanentzat, Mahomaren hitzen lekuko izan zirelako, Koranaren errebelazioaren iturri direlako eta Islamaren historia eta praktiketan hainbat pasarte garrantzitsu eskaintzen dituztelako. Testigantza horiek konfidantzazko narratzaileen eskutik (isnads) igaro dira eta Islamaren tradizioaren garapena ekarri zuten. Mahomaren bizitzaren tradizioa (hadith) eta bere jarraitzaileek egindako kontakizunetik Musulanen bizi-eredua garatu zen (sunnah) hala nola lege eta bizimodu kodetzea (sharia), baita musulmanen komunikateak erregulatzeko jurisprudentzia (fiqh). Sunismo eta xiismoaren arteko alderik handiena sahaba hauen kontakizunaren balioaren pisuan datza, hadith ezberdinak biltzen baitituzte eta, beraz, Sahabahren inguruko eraikuntza ezberdinak dituzte.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]