Biberoi

Wikipedia, Entziklopedia askea
Kirtena duen biberoiaren marrazkia

Biberoia haurtxoei edo haurrei esnea, ura eta bestelako likidoak emateko erabiltzen den ontzia da, garapen psikomotorraren maila dela eta ezin dute edalontzitik edan. Bolumen desberdinekoak daude (100 ml, 250 ml, etab.). Biberoia gaur egun plastikozko hodi batez eta hermetikoki itxi daitekeen estalki batez osatuta dago, haurraren ahoan egokitzen den tetina malgua duena, eta horrek zulo txiki bat du, umeak edaten duenetatik, likidoa xurgatuz.

Biberoiaren funtzionamenduak haurtxoek oso adin samurretik izaten duten xurgatze sena aprobetxatzen du eta ama bularra emateko eskura ez dagoen aldietan elikatzeko aukera ematen du. Zenbait kasutan, biberoiak edoskitzearen ordezkoa ematen du. Duela gutxi, baina, pediatrek ez dute gomendatzen amaren esnea erabat ordezkatzea. Printzipioz, ama-esneak haurraren sistema immunologikoa garatzeko beharrezkoak diren elementuak dituelako, baita amaren eta bere haurraren artean edoskitzean ezartzen den lotura emozionalaren garrantzia ondorioztatua ere.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Biberoi zoomorfo bat, Regensburg-en (Alemania) aurkitua, K. a. 1350-800 C.

Kontserbatu diren zaharrenak Metal Arokoak dira, terrakotaz eginak, likidoa sartzeko irekidura batekin eta haurra xurgatzeko moko zurrun batekin, larruzko tetinarekin edo behi errape lehortuarekin itxitako animalia adar batean ere bazeuden.[1] Gailu horien garbiketa egokia zaila zen. Lehen kautxuzko tetinak eta beirazko botilak 1840ko hamarkadan patentatu ziren, eta XIX . mendearen amaieran modelo ugari zeuden eskuragarri, edoskitze artifiziala hedatu zenean. XX. mendean, jada 1960an beroarekiko erresistenteak ziren plastikozko lehen botilak merkaturatu ziren. [2]

Biberoien higienea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erabilera errepikatuko edukiontzia denez, erraz ustel daitezkeen substantziak dituena eta haurtxoentzako elikatze helburuetarako pentsatua, bieroien higieneak bereziki zaindu behar da.

Haurtxoentzako biberoien arazo entzutetsu bat janari-hondarrak metatzea da biberoiaren zati eskuraezinetan (batez ere tetinaren izkinetan eta ixteko mekanismoan), eta horrek bakterio patogenoak ugaritzea eragin dezake, ondorioz botilaren edukiaren kutsadura ahalbidetzen dutenak.

Gaur egun, merkataritzan eskuragarri dauden biberoiek gordailuen agerpena murrizten duten formak eta itxiera sistemak dituzte, baina mekanismo horiek ez dute inoiz arreta ordezkatu behar biberoiak garbitu eta esterilizatzean erabili aurretik.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]