Bide publiko

Erabilera eta erabiltzaile desberdinetarako seinaleztatutako hiri-bidea.

Bide publikoa oinezkoak edo ibilgailuak ibiltzen diren jabari komuneko edozein espazio da. Bide publikoak nazioarteko, nazioko eta tokiko araudiek arautzen dituzte eraikuntzari, izenari, erabilerari eta mugei dagokienez; funtsezko eskubide batzuk (bizitzeko, osasunerako, askatasunerako, jabetzarako, ibiltzeko, etab.) zaintzeko helburuarekin. Bide pribatuek ez bezala, jabeek arautzen baitituzte, bai ezaugarriei dagokienez, bai irisgarritasunari dagokionez.

Sailkapena

Bide publiko mota bakoitzak legeak araututako ezaugarri bereziak ditu, eta ezaugarri horiek zehazten dituzte kokalekua, irisgarritasuna eta erabilera.

Kokapenaren arabera

• hiriartekoa: herriguneak zuzenean lotzen dituen bidea
• Landa-bidea: landa-bidea.
• zeharbidea: herri baten hirigunearen barruan doan errepide baten zatia
• hiri-bidea: herri edo hiri baten barruko bidea.

Irisgarritasunaren arabera

• Bidesaria: diru kopuru bat ordaindu behar da erabili ahal izateko
• Doakoa: erabiltzeko ordaindu gabe.

Erabiltzailearen arabera

• bidegorria: bizikletentzat bakarrik
• bus erreia: autobusen zirkulaziorako erreserbatua
• oinbide: oinezkoentzat bakarrik.
• Ibilgailuen zirkulazioa: normalean motordun ibilgailuentzat, baina bizikletak ere sar daitezke.
• abelbidea: ganadu transhumantearentzat.

Espazio-motaren arabera

• jabari publikokoak eta erabilera publikokoak (adibidez: kale, errepide eta berdegune gehienak).
• jabari publikokoak eta erabilera pribatukoak (adibidez: kontzesio bat, ordainpeko autobia bat).
• jabari pribatukoak eta erabilera publikokoak (adibidez: jendearentzat irekitako saltokiak dituzten urbanizazio bateko barne-kaleak).
• jabari pribatukoak eta erabilera pribatukoak (adibidez: jendearentzat itxitako urbanizazio bateko barruko kaleak).

Kanpo estekak

• Bide publikoa diseinatzeko jarraibidea. Madrilgo Udala.
• Bide publikoak. Helduentzako bide-hezkuntza. Trafikoko Zuzendaritza Nagusia. artxibatua.

• Datuak: Q10390031