Bikariotza apostoliko

Bikariotza apostolikoa Eliza katolikoaren lurralde-jurisdikzio mota bat da, oraindik elizbarruti bihurtu ez diren misio-eskualdeetan ezarria. Beraz, behin-behinekoa da, nahiz eta zehaztugabe iraun dezakeen, baina azken helburua da eskualdeak katoliko kopuru nahikoa eta egonkortasun nahikoa sortzea Egoitza Santuak elizbarruti bihur dezan.

«

371-1 kanona: bikariotza apostolikoa edo prefektura apostolikoa Jainkoaren herriaren zati jakin bat da, zirkunstantzia bereziak direla eta, oraindik ez dena elizbarruti gisa eratu, eta bikario apostoliko baten edo prefektu apostoliko baten zaintza pastoralari ematen zaio Aita Santuaren izenean goberna ditzan.^[1]

»

Funtzionamendua

Bikariotza apostolikoa bikario apostoliko batek zuzentzen du, eta gotzaina bada, tituludun elizbarruti baten izendapena du. Lurralde hori Eliza partikular gisa sailka badaiteke ere, eliza-araudi kanonikoko 371.1 kanonaren arabera, bikario apostoliko baten jurisdikzioa aita santuaren jurisdikzioaren erabilera bikarioa da, hau da, lurraldea aita santuaren menpe dago zuzenean "apezpiku unibertsal" gisa, eta hark bikario edo delegatu baten bidez gauzatzen du bere agintea. Honetan, elizbarrutiko gotzain batengandik ezberdintzen da, bere jurisdikzioa zuzenean bere postutik eratortzen duelarik.

Elizaren beste edozein lurralde-jurisdikzio bezala, bikario apostoliko bat ondoko elizbarruti bateko gotzainak administra dezake, baita aldi baterako administratzaile apostoliko izendatutako apaiz batek ere. Guztiz garatutako edozein elizbarrutitan bezala, bikario apostolikoak bikario izenda ditzake apaizak, bikario apostolikoarengan jurisdikzio mugatua izan dezaten.

Prefetura apostolikoaren bikariotza apostolikotik bereizi behar da, prefektu apostoliko baten (bere apaiza bat dena) zuzendaritzapean dagoen antzeko lurralde mota bat, oraindik ez dagoena bikariotza apostoliko bat izateko bezain antolatuta. Misio huts eta sinplea ere badago, nagusi baten pean. Garapen normalaren sekuentzia prefetura apostolikora, bikariotza apostolikora eta, azkenik, misio osteko elizbarrutira egitekoa da.

Lurralde-prelatutzatik eta lurralde-abadetzatik ere bereizi behar da: eremu hori, elizbarrutia ez izan arren, haren antzekoa da, eta monasterio bateko abadearen edo prelatu baten zuzendaritzapean dago.