Bit-tasa

Wikipedia, Entziklopedia askea

Bit-tasa (ingelesez, bitrate) telekomunikazioetan eta informatikan denbora unitateko transmititu edo prozesatu ohi den bit kopurua da. R aldagai moduan adieraz daiteke.[1]Bit-tasa adierazteko erabiltzen den denbora-unitatea segundoa da, beraz, bit segundoko gisa adierazten da (sinboloa: bit/s edo bps [2]). Bita informazio unitate txikiena[3]denez, eta gaur egungo komunikazioetan datu asko bidaltzen direnez, normalean, SI aurrizki bat eraman ohi du, adibidez, kilo (1 kbit/s edo 1bps = 1000bps), mega (1 Mbit/s edo 1Mbps = bps) edo giga (1 Gbit/s edo 1Gbps = bps)[4].

Informatika eta komunikazio digitaletan, gehienetan, byte erabiltzen da bit-tasa adierazteko, byte segundoko (sinboloa: B/s) bezala adierazten da eta 1B/s = 8 bit/s.

Sistema eragile gehienek memoriaren tamaina adierazteko zenbaki-sistema bitarra erabiltzen dute, baina komertzialki erabiltzen diren aurrizkiak SI aurrizkiak dira. Hau da, 1 kB/s= 1000B/s, baina benetan adierazi nahi dena 1 kB/s = 1024 B/s da. Hori dela eta, askotan aurrizki bitarrak erabiltzen dira, adierazpena zuzena eta argia izateko (adb. 1 KiB/s = 1024 B/s edo 1 MiB/s = 1024 KiB/s)[5].

Bit-tasa (datu-tasa unitateak)
Izena Sinboloa Multiploa
bit segundoko bit/s 1 1
SI aurrizkiak
kilobit segundoko kbit/s 103 10001
megabit segundoko Mbit/s 106 10002
gigabit segundoko Gbit/s 109 10003
terabit segundoko Tbit/s 1012 10004
Aurrizki bitarrak (IEC 80000-13)
kibibit segundoko Kibit/s 210 10241
mebibit segundoko Mibit/s 220 10242
gibibit segundoko Gibit/s 230 10243
tebibit segundoko Tibit/s 240 10244

Datu bidezko komunikazioetan[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bit-tasa gordina[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Komunikazio digitaletan, geruza fisikoaren bit-tasa gordina[6], fisikoki transmititu ohi diren bit kopurua denbora-unitateko da, bai datu erabilgarriak, bai gainzama kontuan hartuta.

Serieko transmisioan bit-tasa gordina, , bit transmisio denborarekin lotuta dago, :

Paraleloko transmisioan aldiz, horrela adierazten da, non n kanal paraleloen kantitatea, sinbolo-maila kantitatea eta sinbolo-iraupen denbora diren:

Bit-tasa gordina sinbolo-tasarekin edo modulazio-tasarekin lotuta dago, baudetan edo sinbolo/s-tan adierazten direnak. Sinbolo bakoitzak bit bakarra eramaten duenean, hots, sinboloak 0 edo 1 balioak bakarrik har ditzakeenean, orduan, sinbolo-tasak eta bit-tasa gordinak balio bera izango dute. Gehienetan, baina, hau ez da ematen, sinbolo bakoitza bit bat baino gehiagorekin modulatzen baita; izan ere, sinbolo-tasa berbererako, informazio gehiago transmititzea eraginkorragoa da.[7]

Beraz, linea kode eta modulazio modu gehienetarako, hurrengoa betetzen da:

Esan legez, modulazio digitalaren bitartez, sinbolo bakoitzarekin bit bat baino gehiago adieraz daiteke. Izan ere, sinbolo ezberdinekin, N bit bidaltzen ditugu sinboloko. Linea kodeekin hauxe bera gertatzen da. Adibidez, pultsuen anplitudearen bidezko modulazioan, tentsio-maila ezberdin erabilita, N bit bidaltzen ditugu pultsuko. Ondorioz:

Hala ere, linea kode metodo batzuetan, bit bakoitza bi pultsuz adierazten da, Manchester kodetzean eta RTZ kodetzean, adibidez. Hortaz, kasuotan:

Banda zabalera zehatz baterako teorikoki lor daitekeen sinbolo-tasa maximoa Nyquist-tasak ematen digu. Kontuz! Nyquist-tasa ez dugu Nyquist-Shannonen laginketa teoremarekin nahastu behar.

Praktikan, komunikazio digitaletan erabili ohi diren modulazio eskema gehienak, hala nola, ASK, PSK, QAM eta OFDM, albo-banda bikoitzeko modulazio eskemak dira; beraz, kasuotan:

Bit-tasa netoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Komunikazio digitaletan, geruza fisikoaren bit-tasa netoa [8], informazio-tasa[9] edo bit-tasa erabilgarria[10], komunikazio kanalaren gaitasuna da, baina kasu honetan, gainzama kontuan hartu barik; hau da, bidaltzen den informazio erabilgarria denbora unitateko. Gainzama horren adibideak dira, esate baterako, denbora-zatiketa bidezko multiplexazioaren (TDM) sinkronizazioa, errore-zuzenketa kodeak (FEC), ekualizadoreen entrenamendu-sinboloak eta beste kanal-kodetze batzuk. Errore-zuzenketa kodeak gehienbat haririk gabeko komunikazioetan erabili ohi dira, akatsak ohikoagoak izaten baitira. Beraz, bit-tasa netoa eta bit-tasa gordina, kode-tasak erlazionatuko ditu:

Kode-tasarik ez dugunean, hots, bidalitako informazioa akatsetatik babestu behar ez dugunean, bit-tasa netoak eta bit-tasa gordinak balio bera izango dute. Esan bezala, hau gertatzea ez da ohikoena haririk gabeko komunikazioetan. Kasuotan, loturaren egokitzapena erabiltzen da. Honi esker, modulazio- eta kodetze-eskema irrati-loturaren kalitatearen arabera egokitzen dira, eta, ondorioz, bit-abiadura eta datu-transmisioaren sendotasuna ere bai. Loturaren egokitzapen-prozesua dinamikoa da, eta, irrati-loturaren baldintzak aldatu ahala, seinalearen eta sare-protokoloaren parametroak aldatzen dira [11]. Bit-tasa neto maximoa, transmisio modu azkar eta sendoenaren bit-tasa netoa izango da, adibidez, hartzaile eta igorlearen arteko distantzia oso laburra denean erabiliko dena.

Kanal baten gaitasuna edo bit-tasa neto maximoa Shannon-Hartleyren teoremak ematen digu, non C kanalaren gaitasuna edo bit-tasa neto maximoa, B banda zabalera eta S/N seinale/zarata ratioa diren[12].

Transferentzia eraginkorreko tasa (ingelesez, Throughput)[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Transferentzia eraginkorreko tasa terminoak sare informatiko bateko batez besteko bit-tasa erabilgarria adierazten du baina, kasu honetan, sare geruzan neurtua. Aurreko terminoek, bit-tasak geruza fisikoan adierazten zituzten. Hori dela eta, bit-tasa netoak ez bezala, throughputak ez du sare geruzako gainzama aintzat hartzen.

Goodput[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Goodput terminoak sare informatiko bateko batez besteko bit-tasa erabilgarria adierazten du baina, kasu honetan, aplikazio geruzan neurtua. Aurreko terminoek, bit-tasak geruza fisikoan edota sare mailan adierazten zituzten. Hori dela eta, bit-tasa netoak eta throughputak ez bezala, goodputak ez du aplikazio geruzako gainzama kontuan hartzen.

Laburbilduz,

Multimedia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Multimedia digitalean, bit-tasak grabazio baten denbora-unitate bakoitzeko biltegiratzen den informazio kopurua edo xehetasuna adierazten du. Bit-tasa hainbat faktoreren araberakoa da:

  • Jatorrizko materiala laginketa-maiztasun desberdinetan lagindu daiteke.
  • Laginek hainbat bit kopuru erabil ditzakete.
  • Datuak eskema desberdinetan kodetu daitezke.
  • Informazioa digitalki konprimatu daiteke, algoritmo desberdinez edo maila ezberdinez.

Oro har, bit-tasa minimizatzen saiatzen da, materialaren kalitatea, ahal den heinean, galdu barik. Hau da, galeradun konpresio metodo bat erabiltzen bada (adb. JPEG, MP3 edo MPEG), jatorrizko seinalearekiko ezberdintasunak igarriko dira. Aldiz, galera gabeko konpresio algoritmoak erabiltzekotan (adb. FLAC edo PNG), ez da konpresio artefakturik igarriko.

Entropia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Multimedia digitalean, bit-tasa segundo bakoitzeko kodetu osteko multimedia fitxategi bat adierazteko erabili ohi den bit kopurua da. Adierazi legez, iturria ahalik eta gehien konprimatzen saiatu behar da, informazioa bidean galdu barik. Teorikoki lor daitekeen konpresio maximoa, hots, multimedia bit-tasa minimoa, entropiak ematen du. Entropia iturriaren informazioa da; zehazki, iturria, inolako informaziorik galdu gabe, zenbat konprimatu daitekeen esaten du. Konprimatze-tasa honi entropia-tasa deritzo. Praktikan, balio teoriko horretara heltzeko, oso algoritmo konplexuak behar dira.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. (Ingelesez) GUPTA, PRAKASH C.. (2006-01-01). DATA COMMUNICATIONS AND COMPUTER NETWORKS. PHI Learning Pvt. Ltd. ISBN 978-81-203-2846-4. (Noiz kontsultatua: 2023-12-02).
  2. (Gaztelaniaz) «Definición de ancho de banda | GoTo» www.goto.com (Noiz kontsultatua: 2023-12-02).
  3. (Gaztelaniaz) Aparicio, por Cristina Fernández. «Bit en informática, ¿qué es?» JVS Informática Blog (Noiz kontsultatua: 2023-12-02).
  4. (Ingelesez) International Electrotechnical Commission. 2023-11-17 (Noiz kontsultatua: 2023-12-10).
  5. «IEC - SI Zone > Prefixes for binary multiples» web.archive.org 2016-09-25 (Noiz kontsultatua: 2023-12-02).
  6. (Ingelesez) Guimaraes, Dayan Adionel. (2010-01-18). Digital Transmission: A Simulation-Aided Introduction with VisSim/Comm. Springer Science & Business Media ISBN 978-3-642-01359-1. (Noiz kontsultatua: 2023-12-10).
  7. Frenzel, Lou. (2012-04-27). «What’s The Difference Between Bit Rate And Baud Rate?» Electronic Design (Noiz kontsultatua: 2023-12-10).
  8. (Ingelesez) Rappaport, Theodore S.. (2002). Wireless Communications: Principles and Practice. Prentice Hall PTR ISBN 978-0-13-042232-3. (Noiz kontsultatua: 2023-12-03).
  9. (Ingelesez) Guimaraes, Dayan Adionel. (2010-01-18). Digital Transmission: A Simulation-Aided Introduction with VisSim/Comm. Springer Science & Business Media ISBN 978-3-642-01359-1. (Noiz kontsultatua: 2023-12-03).
  10. (Ingelesez) Hanzo, Lajos L.; Cherriman, Peter; Streit, Jurgen. (2007-10-22). Video Compression and Communications: From Basics to H.261, H.263, H.264, MPEG4 for DVB and HSDPA-Style Adaptive Turbo-Transceivers. Wiley ISBN 978-0-470-51991-2. (Noiz kontsultatua: 2023-12-03).
  11. (Gaztelaniaz) ACM: codificación y modulación adaptables. .
  12. «Teorema de Shannon-Hartley _ AcademiaLab» academia-lab.com (Noiz kontsultatua: 2023-12-03).

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]