Buzelario

Wikipedia, Entziklopedia askea

 

Bisigodoen garaietako armak. Almeida museoa.

Buzelario edo Bucellarii (latinezko Bucellarius hitzaren plurala; literalki, "gaileta-jalea", grezieraz: Βουκελλάριοι: Βουκνλάριοιοιον) Antzinate Berantiarrean Erromatar Inperioan erabilitako eskolta-tropen formazioak izan ziren. Maila handiko figura militarrek (hala nola Flavius Aetius eta Belisarius) edo bulego zibilen titularrek erabili zituzten. [1] Tropek kontsumitutako ogi-anoa motatik datorkio izena, buccellatum izenekoa. Bucellarii terminoa Honorio enperadorearen erregealdian erabili zen (r. 395–423).

Buzelario bisigodoa[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Buzelario bat lurrak defendatzen zituen laguntzaile militar bat zen, eta erreinu bisigodoko handikiei laguntzen zien borroketan (baita inolako kargurik ez zutenei ere).

Milizia pribatu hauek, Hispaniako godoen domeinuaren hasieratik ezagunak izan ziren (erromatar jabeek jada bazituzten). Militar hauek opariak jasotzen zituzten (ordainsariak ere bai) beren nagusiari zerbitzatzeko, baina beste baten zerbitzura igaroz gero, (libreki egin zezaketena), opari horiek itzuli behar zituzten, bai eta lehen ugazabari zerbitzatzen zioten bitartean lortutako harrapakinaren erdia ere. Alabak bakarrik, umezurtz utzita, borrokan hiltzen baziren, alabak ugazabaren babespean geratzen ziren, eta hark behar bezala ezkondu behar zituen. Ez dago argi patroiak armaturik zeuden ala beraiek zeramaten armamentua. Jaunak lurrak oparitzen bazizkion buzelario bati, eta beste ugazaba baten zerbitzura pasatzen bazen, lurrak itzuli behar zituen; beraz, kasu horretan, patroi berriak lurrak ere eman behar zizkion.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Coulston 2018.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]