Diseinu kooperatibo

Wikipedia, Entziklopedia askea
Diseinu kooperatiboa

Diseinu kooperatiboa, kodiseinua edo diseinu parte-hartzailea diseinatu beharreko produktu baten garapenean erabiltzaileak parte hartzea da. Honen bidez produktuari buruzko ezagutzak eta esperientziak dituzten erabiltzaileek diseinuaren proiektua sortzearen edo hobetzearen parte izango dira. Hau guztia diseinu kooperatiboan aditua den baten laguntzaz egingo dute, pertsona honek ideia berriak proposatzea, sormena garatzea eta elkarren arteko komunikazioa erraztuko du.

Diseinu sistema honek hasierako arazoaren aurkikuntza errazteaz gain, konponbidea aurkitzeko ideia berriak elkartuko ditu. Emaitza positiboak lortu ahal izateko, proiektuaren nondik norakoak ezartzea ezinbestekoa da, argi egon behar da proiektuaren zein zatitan egingo den esku- hartzearen planteamendua.

Diseinu kooperatiboa lan egiteko modu berri bat bezala sortzen da, non ekoizleak kontsumitzaileak produktu edo zerbitzu berriak sortzearen prozesuaren barnean sartzen dituen, bion mesederako: Ekoizleak beste ekoizleekiko lehiakortasun eta eraginkortasunean irabazten du, kontsumitzaileak bere beharrak hobeto asetuko dituen irtenbideak lortzen dituen bitartean.

C. West Churmanek esaten zuenez, "Diseinu kooperatiboa mundua beste ikuspuntu batetik ikusterakoan hasten da". Gaur egun, kontsumitzailea publiko sinple bat baino askoz gehiago da, ekoizleek kolaboratzaile baten moduan ikusten hasi dira, eta haien ezagutzak eta esperientziak diseinuari izugarrizko laguntza ekar diezaiokete.

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Diseinu kooperatiboaren ideia ez da berria. 40 urte ditu kontzeptu honek, Europan hasi zen partaidetzazko diseinua izenarekin. Erabiltzaileek esku hartu behar zutenaren ideia Britainia handian 1965. urtean proposatu zen. Horrela bada ere, partaidetzazko diseinuaren teknika 1970. urtean hasi zen Eskandinavian garatzen. Lehenengo pausua Norvegiar burdin eta metalaren langileen batasuna proiektuak eman zuen, tradizioa alde batera utzi eta jendearekin lan egiten hasi ziren.


Hala ere, gaur egun, kontzeptu berri eta inobatzailea jarraitzen du izaten.

Abantaila eta desabantailak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Abantailak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Diseinuaren prozesuaren demokratizazioa gertatzen da.
  • Erabiltzaileei gehiago egokitutako produktu eta zerbitzuak sortzen dira.
  • Elkarrekintza aberatsagoak erraztuko dituzten diziplina anitzeko lan taldeak sortzen dira.
  • Ideia berri eta originalen sorkuntza errazten da.
  • Diseinuaren prozesuan erabakiak hartzen laguntzen du.
  • Ekoizlearen eta bezero edo kontsumitzailearen arteko harremanak hobetzen dira.

Desabantailak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Ezin da edozein proiekturekin egin. Produktu batzuk daude, non haien berritasunak, zailtasunak eta produkzioak ezinezkoa egiten duten sistema honen aplikazioa.
  • Normalean diseinu kooperatiboko prozesuak garestiagoak dira.
  • Esaten denez, mota honetako prozesuetan berrikuntza oztopatu egiten da; askotan partaideak ez dira haratago joateko kapaz izaten, ez dakite normalean pentsatzen dutena baino harantzako egiten

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]