Edukira joan

Disonantzia

Wikipedia, Entziklopedia askea
Franz von Stucken 'Disonantzia' (1910)

Disonantzia hots multzo edo akorde disonantea da.[1] Disonantzia kontsonantziarik eza da, aldi bereko soinuen egonkortasunik edo kidetasunik eza; horrelako soinu-multzoa.[2]

Normalean, disonantziatzat hartzen dira bidun minorreko, bidun maiorreko, zazpidun minorreko eta zazpidun maiorreko bitarteak eta bitarte gehitu eta gutxitu guztiak. Horrek barne hartzen du tritonua — gaur egun laudun handitu gisa eta bostun gutxitu gisa onartua — taularen muturrean, nahiz eta beti oso disonantzia berezitzat hartu izan den. Disonantetzat hartzen dira, halaber, horietatik eratortzen diren bitarte konposatuak eta bitarte kontsonante enarmonikoetatik sortzen diren bitarte handituak eta murriztuak.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. «disonantzia». Euskaltzaindiaren Hiztegia(Noiz kontsultatua: 2025-08-16.)
  2. Euskalterm: [Musika Hiztegia] [2011]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]