Donostiako ardagai
Donostiako ardagaia | |
---|---|
Sailkapen zientifikoa | |
Erreinua | Fungi |
Klasea | Agaricomycetes |
Ordena | Hymenochaetales |
Familia | Hymenochaetaceae |
Generoa | Inonotus |
Espeziea | Inonotus tamaricis Maire, 1938 |
Donostiako ardagaia (Inonotus tamaricis) Hymenochaetaceae familiako onddo espezie bat da.[1]
Ezin da jan, haragia gogorra duelako.
Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Kapela: Gaztetan zirkuluerdi samarreko formakoa, eta, batzuetan, Tamarix-en azaletik hedatua. Gaztaina kolore horixkako gainazala eta kolore bereko tomentu tentez estalia. Ertza glabroa du.
Tutuak: Gaztaina kolorekoak, 7 eta 15 mm bitarteko luzerakoa eta 0,3 eta 0,5 mm bitarteko diametrokoa eta pruina zuri-krema kolorekoez estaliak.
Haragia: Hasieran harroa eta zahartzean gogorra eta zurruna, arre kolorekoa.[2]
Etimologia: Inonotus terminoa grekotik dator, zuntz, haria esan nahi duen "ino" hitzetik eta belarria esan nahi duen "oûs, ōtós" hitzetik. Tamaricis epitetoa , Tamaricaceae genero tipoa den tamarix-etik dator.
Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Ezin da jan.[3]
Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Inonotus hispidus eta Inonotus rheades delakoen antza du, eta batez ere habitatak bereizten ditu. Makaletan hazten da.
Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Urte osoan, batez ere udaberrian eta udazkenean. Tamariz-en enborretan hazten da, Donostiako itsas Pasealekuan, espezie honek ia tamariz guztiei erasotzen die.[4]
Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Europako hegoaldea, Afrikako iparraldea, Ekialde Hurbila, Senegal, Asiako hegoaldea, Txina.
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Zuzendaria Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza
Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, 2012ko Abendua, A.D.E.V.E, Argazkiak:Fernando Pedro Pérez, Maite Legarra, Xabier Leizaola, Jon Urkijo, Nerea Aurtenetxe. - ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 614 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 492 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 419 or. ISBN 84-505-1806-7..