Ehunzangoaren joko (joko-teoria)

Wikipedia, Entziklopedia askea

Ehunzangoaren jokoa joko-teorian maiz aztertzen den era hedakorreko jokoa da, Robert Rosenthal ekonomialariak asmatua 1981 urtean. Jokoa bi jokalariaren artekoa da; hasieran, pila batean bi txanpon daude eta bestean txanponik ez, (2,0) moduan adieraziko dena. Lehenengo jokalariak pila handiena hartu eta bigarrena bigarren jokalariarentzat utzi edo beste jokalariari pasa diezaioke txanda, baina aldi berean txanpo bana gehitzen da pila bakoitzean (3,1) txanpon kopuruak osatuz; bigarren jokalariak aukera berdinak ditu, pila handiena hartu edo beste jokalariari pasa; txanda lehen jokalariarengana itzultzen denean, (4,2) da egoera, ... Beranduenera, jokoa ehungarren txandan bukatzen da, pila batean 101 txanpon eta bestean 99 txanpon daudenean, bigarren jokalariak pila handiena aukeratzen ez badu, biak ezer gabe geratzen dira. Indukzioz, jokoaren soluzioa lehenengo jokalariak lehenengo txandan 2 txanponak hartzea dela froga daiteke: 100 txandara helduta, garbi dago bigarren jokalariak pila handiena, 101 txanponekin, hartu behar duela, baina hori kontuan harturik lehen jokalariak aurreko (100,98) txandan 100 txanponeko pila hartuko du du; hori kontuan harturik, berriz ere, bigarren jokalariak 98 txandan 99 txanponeko pila, ..., (2,0) lehen txandara heldur arte.

Hala eta guztiz ere, praktikan jokalariek lehenengo jokaldia pasa eta jokoan aurrera jarraitzen dutela frogatu da.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]