Ekoadreilu

Wikipedia, Entziklopedia askea
Ekoadreiluak organikoak ez diren zaborrez betetako botilak dira.

Ekoadreilua plastikozko botila bat da, plastikozko poltsa edo paper trinkotuez betea. Bloke berrerabilgarri gisa balio dute. Horiek hainbat objektu ekoizteko erabil daitezke, hala nola altzariak, lorategiko hormak, etab. [1] Ekoadreiluak plastikozko hondakinak segurtasunez murrizteko baliabide gisa ekoizten dira batez ere, plastikoak botila batean erabil dezakeen espazioa murrizteko geroago erabiltzeko. Ekoadreiluaren sustapen mugimenduaren helburua plastikoa kontsumitzearen arriskua erakustea da.

Ekoadreiluzko aplikazio arkitektonikoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Altzariak, lorategiak, egiturak eta beste gauza batzuk eraikitzeko, pneumatiko, silikona eta zementuzko bandak erabil daitezke. [2] Ekoadreiluak mundu osoko hainbat modutan erabiltzen ari dira. Egokiena, ekoadreiluzko eraikuntzek sehaskatik sehaskara metodoak erabiltzen dituzte botilak konbinatzeko, eraikuntza amaitu ondoren botila kaltetu gabe ekoadreiluak erabil daitezkeela ziurtatuz. Hori erabilgarria da epe luzeko eta aldi baterako ekoadreiluak bereizteko.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Rob, Hopkins. «EcoBricks and education: how plastic bottle rubbish is helping build schools» www.theguardian.com (The Guardian).
  2. [1] Ecobrick Building Methods. ].

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]