Elikatzeko eskubide
Elikadurarako eskubidea giza eskubidea da, pertsonek duintasunez elikatzeko duten eskubidea babesten duena. Horrek esan nahi du nahikoa elikagai daudela eskura, pertsonek horiek eskuratzeko bitartekoak dituztela eta pertsonen behar dietetikoak egoki asetzen dituztela[1] . Elikadurarako eskubideak gizaki guztiek goserik, elikadura-segurtasunik eza eta malnutriziorik ez izateko duten eskubidea babesten du. Elikatzeko eskubideak ez du esan nahi gobernuek elikagaiak doan eman behar dizkietenik nahi duten guztiei, ezta elikatzeko eskubidea ere[2].
Hala ere, pertsonek ez badute jakiak eskuratzeko eskubiderik beren kontroletik kanpo dauden arrazoiengatik, adibidez, gerra-garaian edo hondamendi naturalen ondoren atxilotuta daudelako, zuzenbideak eskatzen du gobernuak elikagaiak zuzenean ematea.
Eskubide hori Eskubide Ekonomiko, Sozial eta Kulturalen Nazioarteko Itunetik eratorria da[3]. Ituna sinatu duten estatuek eskura dituzten baliabideak ahalik eta gehien erabiltzea erabaki dute, elikadura egokirako eskubidea arian-arian gauzatzeko, bai nazioan, bai nazioartean[1]. Guztira 106 herrialdetan, elikatzeko eskubidea hainbat eratako moldaketa konstituzionalen bidez aplika daiteke, edo, bestela, nazioarteko hainbat itunen bidez zuzenean aplika daiteke; hitzarmen horietan, elikatzeko eskubidea babesten da[3].
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ a b Ziegler, Jean. (2012). Right to Food. Website of the former Special Rapporteu. .
- ↑ Special Rapporteur on the Right to Food. Website of the United Nations.
- ↑ a b Knuth, Lidija. (2011). Constitutional and Legal Protection of the Right to Food around the World. Food and Agriculture Organization of the United Nations.
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q25616