Errukula

Wikipedia, Entziklopedia askea
Errukula
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaPlantae
OrdenaBrassicales
FamiliaBrassicaceae
GeneroaEruca
EspezieaEruca vesicaria
Azpiespeziea Eruca vesicaria subsp. sativa

Errukula[1] (Eruca vesicaria, E. vesicaria subsp. sativa edo E. sativa) Brassicaceae familiako barazkia da, jatorriz Mediterraneo eskualdekoa. Sukaldaritzan estimatua da, hosto jangarriek piperbeltz zapore arina baitute.

Batzuetan "errukula" Diplotaxis tenuifolia landareari ere esaten zaio, eta haren hostoak ere jaten dira Eruca sativa landarearen antzera. Errukola edo arroketa (frantsesez roquette) ere esaten zaio[2].

Ezaugarriak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Errukula 20–100 cm arte hazten den landare urterokoa da. Hosto pinatuak sakon lobulatuak dira, alboko lau eta hamar lobulu txiki eta lobulu terminal handi batekin. Loreak 2–4 cm diametrokoak dira, korinboan jarriak, Brassicaceae lore-egitura tipikoarekin. Petaloak krema-zuriak dira, zainak moreak dituzte eta horiak dira. Fruitua 12–25 mm luzeko silikua bat da, moko apiko batekin, zenbait hazi dituena (jangarriak direnak). Espezieak 2n = 22 kromosoma ditu.

Lantzen oso erraza da. Ura duen neurrian hostoa eman eta eman egingo du[3]. Udan ez da ondo hazten, "lorera igotzeko" joera baitu[4].

Erabilerak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Errukula barazki gisa kontsumitu izan da Mediterraneo inguruko eskualdeetan antzinako erromatarren garaitik, afrodisiakotzat jotzen zena. Tradizioz, ordea, basatiki bildu eta ez da eskala handian landu izan. 1990eko hamarkadara arte ere ez da ikerketa zientifikorik egin. Gaur egun, hainbat lekutan landatzen da, bereziki Veneton, eta munduko saltoki ezberdinetan eskuragarri dago.

Errukula entsaladan erabiltzen da bereziki, baina barazki gisa ere sukaldatzen da pasta edo zezina erabiliz. Italian ere ohikoa da pizzetan erabiltzea, soilik labearen ondoren gehituz. C bitaminan eta burdinan aberatsa da.

Magrebeko errukula noizbehinkako ekaitzen ondoren etortzen da, eta zopan jaten.

Irudiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sinonimoak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Brassica eruca L.
  • Brassica pinnatifida Desf.
  • Brassica vesicaria L.
  • Eruca cappadocica Boiss.
  • Eruca grandiflora Cav.
  • Eruca longirostris var. leptocarpa Pau
  • Eruca longirostris R. Uechtr.
  • Eruca orthosepala (Lange) Lange
  • Eruca pinnatifida (Desf.) Pomel
  • Eruca sativa subsp. longirostris (R. Uechtr.) Jahand. & Maire
  • Eruca sativa subsp. vesicaria (L.) Briq. ex Jahand. & Maire
  • Eruca sativa var. hispida Cámara
  • Eruca sativa var. longirostris (R. Uechtr.) Rouy
  • Eruca sativa var. polysperma Rouy
  • Eruca sativa Garsault
  • Eruca sativa Lam.
  • Eruca sativa Mill.
  • Eruca stenocarpa var. major Rouy
  • Eruca sylvestris Bubani
  • Eruca vesicaria subsp. sativa (Mill.) Thell. in Hegi
  • Eruca vesicaria var. longirostris (R. Uechtr.) Rouy ex Thell. in Hegi
  • Eruca vesicaria var. orthosepala Lange
  • Eruca vesicaria var. sativa (Garsault) Thell.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. «Errukula» sutondo.hostelerialeioa.net (Noiz kontsultatua: 2023-03-31).
  2. "Nola erran" hiztegia. Roquette. (Noiz kontsultatua: 2020-03-21).
  3. Errukula. (Noiz kontsultatua: 2020-03-21).
  4. Ekogunea. (pdf) NEGUKO ENTSALADA BARAZKIAK. (Noiz kontsultatua: 2020-03-21).

Ikus, gainera[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]