Espainiako Emakumeen Elkarte Nazionala

Espainiako Emakumeen Elkarte Nazionala (gaztelaniaz: Asociación Nacional de Mujeres Españolas) emakumeen sufragismoa eta emakumeen eskubideak defendatzen zituen Espainiako elkartea izan zen. 1918an sortu zen eta 1936an itxiarazi zuten.

Hasieran (1918)[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espainiako Emakumeen Elkarte Nazionala Madrilen sortu zen eta emakumeen eskubide zibil eta politikoak defendatzen zituen.

Consuelo Gonzalez Ramos eta Maria Espinosa de los Monteros[1] eta Elisa Soriano Fisher-ek 1918ko azaroan sortu zuten.

1919an sartu ziren "Espainiko Kontseilu Feminista" konbinatuz, beste talde batzuekin batera: Bartzelonako "Gizarte Aurrerakoia Emakumeak" eta "Emakumeen Etorkizuna", eta Valentziako "Concepción Arenal Gizartea" eta "Emakumeen Aurrerapen Elkartea".^[1]

Hasierako urteetan, Maria Espinosa de los Monteros azaldu zen burukide bezala "Espainiko Emakumeen Elkarte Nazionala" kontseiluan. Ondoren Dolores Velasco, lehendakari-orde zena. Bere sabelean jaio zen "Gazte Unibertsitateko Emakumea" 1919an.

Ez zuen inoiz laguntzarik jaso alderdi politikotik ezta eliz hierarkiatik, eta bazkideen ekarpenekin mantendu zen. Inoiz ez zuen leku egoki bat eduki, eta bilerak beren liderren etxeetan egiten ziren.

"Espainiako Emakumeen Elkarte Nazionalaren iturri nagusia Munduko Emakumea aldizkaria da; 1921etik eta 1936ra argitaratu zen. Zuzendaritza Benita Asas Manterola eskola publikoan irakasle izan zenak hartu zuen, aldi berean, burukide izan zen 1924tik 1932ra, Julia Peguero Sanzek ordezkatu zuen 1936 arte.

Alderdi politikoa: Ekintza Politiko-Feminista Askatuta (1934)[aldatu | aldatu iturburu kodea]

1934an, "Espainiko Emakumeen Elkarte Nazionala" mugimendu feminista artikulatu ahala, alderdi politiko bat sortu nahi zuten, eta, "Ekintza Politiko-Feminista Askatua" eratu zuten. Arrakastarik gabe baina 1936an Fronte Popularrean integratzen saiatu ziren.