Esperientziarekiko irekitasun

Wikipedia, Entziklopedia askea

Psikologian, esperientziarekiko irekitasuna[1] bost faktoreko nortasun-ereduaren dimentsioetako bat da. Irekitasunak banaketa normala izateko joera du, mutur altuenetan edo baxuenetan dauden banako gutxi batzuekin, eta gehiago dira erdialdean dauden pertsonak.[2] Irekiera-maila txikia duten pertsonak esperientziarako itxitzat jotzen dira. Konbentzionalak eta tradizionalak izan ohi dira beren ikuspuntuetan eta portaeretan. Familiako ohiturak nahiago dituzte esperientzia berriak baino, eta, oro har, interes sorta estuagoa dute. Esperientziarekiko irekitasun handia duten pertsonek politikan ikuspuntu liberalagoak izateko joera dute; irekitasun txikia dutenek, berriz, kontserbadoreagoak izateko joera dute, eta ikuspuntu autoritario, etnozentriko eta aurreiritzidunak onartzeko joera handiagoa dute.[3][4]

Irekiera sormenarekin, adimenarekin eta ezagutzarekin lotuta dago.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskalterm: [Hiztegi terminologikoa] [2008]
  2. McCrae, R. R.; John, O. P.. (1992). «An introduction to the Five-Factor Model and its applications» Journal of Personality 60 (2): 175–215.  doi:10.1111/j.1467-6494.1992.tb00970.x. PMID 1635039..
  3. Butler, J. C.. (2000). «Personality and emotional correlates of right-wing authoritarianism» Social Behavior and Personality 28: 1–14.  doi:10.2224/sbp.2000.28.1.1..
  4. Sibley, Chris G.; Duckitt, John. (2000). «Personality and prejudice: a meta-analysis and theoretical review» Personality and Social Psychology Review 12 (3): 248–279.  doi:10.1177/1088868308319226. PMID 18641385..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Psikologia Artikulu hau psikologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.