Espontoi

Wikipedia, Entziklopedia askea

Espontoia adar arma bereizgarria zen, infanteriako ofizialek erabilia, hosto edo bihotz formako moharrarekin, bi "kokospe"rekin eta, honen oinarrian, eskutoki faltsu batekin. Bi metroko garaiera izatera iristen zen.

Jatorria eta Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Espontoia, hitz zehatza frantsesetik datorrena, pika erdi eta partesanaren oso familiako lantza bat da. Bere Erdi Aroko jatorriari kasu eginez gero, denbora luzez ezagutzen diren beste adar armak bezala katalogatu beharko litzateke, baina, XVI. mendetik aurrera, infanteriako ofizialen elementu bereizgarria izatera pasatzen da Louis XIV.aren garaian ematen zaio ofizialtzaren armaren ñabardura, maila militarreko arma bezala 1789ko Frantziar Iraultzararte mantenduz.

Espainian, espontoiak, adarrean sartutako beste arma batzuk bezala, infanteriak erabili zituen XVI. mende eta XVII. mendean, baita XVIII. mendearen hasieran ere, esklusiboki ofizialen arma bereizgarri bihurtzen direnean, bere mugakide ziren frantziarren ia modu berberean, Filipe IV.a Espainiakoagatik, berau izan baitzen moda-arau hau espainiar tertzioetan sartu zuena.

Esaten denez, mailaren arabera, alabarda (sarjentuen esklusiboa) edo espontoia erabiltzen zen (maila altuagoko ofizialek).

Morfologia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lehen espontoiak, partesanen familiako armak izan behar zuten, adar luzekoak (2 m) eta moharra militarrekoak, baina, gaurko egunetara iritsi den arman bihurtzen denean, bere "amaiera" erabat aldatzen da, arma apaindua eta material noblezko apaindurekin izatera paseaz. Bere erabiltzailearen altueratik ukondo bat baino zeozer gutxiago pasatzen zen, ofizialtzan sartzen denean, bere neurria beti 7 oinekoa izatera pasatzen den arren, 2,10 metrokoa, alegia. Badaude aleak 184 zentimetrotik 240rakoak.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]