Eugene Fama

Eugene Fama
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Boston, 1939ko otsailaren 14a (83 urte)
Herrialdea	Ameriketako Estatu Batuak
Familia
Seme-alabak	ikusi Elizabeth Fama (en) ;
Hezkuntza
Heziketa	Booth School of Business (en) ; Chicagoko Unibertsitatea ; Tufts Unibertsitatea ; Malden Catholic High School (en)
Hezkuntza-maila	doktoretza
Tesi zuzendaria	Benoît Mandelbrot; Merton Howard Miller; Harry V. Roberts (en)
Doktorego ikaslea(k)	Cliff Asness (en) ; Tyler Graham Shumway (en) ; Ross Leslie Watts (en) ; Gershon N. Mandelker (en)
Hizkuntzak	ingelesa
Irakaslea(k)	Benoît Mandelbrot
Jarduerak
Jarduerak	ekonomialaria, pedagogoa, unibertsitateko irakaslea eta ikertzailea
Enplegatzailea(k)	Chicagoko Unibertsitatea
Lan nabarmenak	ikusi Merkatu efizientearen hipotesi; Fama–French three-factor model (en) ;
Jasotako sariak	ikusi Ekonomiako Nobel Saria (2013) ; Deutsche Bank Prize in Financial Economics (2005) ; Amundi Smith Breeden Prize (1992) ; Fellow of the Econometric Society ; Fellow of the American Academy of Arts and Sciences ; Morgan Stanley-American Finance Association Award for Excellence in Finance (2008) ;
Kidetza	Arteen eta Zientzien Ameriketako Estatu Batuetako Akademia; Académie des sciences morales et politiques
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	katolizismoa

Eugene Fama

Eugene Francis "Gene" Fama (ˈfɑːmə ahoskatua; Boston, Massachusetts, 1939ko otsailaren 14a) estatubatuar ekonomialaria da, finantzetan aditua. Gaur egun, irakasle emeritua da Chicagoko Unibertsitatean. Merkatu efizientearen hipotesiren sortzailea da.

Nobel saria[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2013an Ekonomiako Nobel saria irabazi zuen, 'akzioen eta bonuen prezioei buruz egindako ikerketak' sarituz.^[1] Beste bi ekonomilarirekin batera jaso zuen saria: Peter Hansen eta Robert J. Shiller. Nolabait paradoxikoa izan zen saria elkarrekin jasotzea Shillerrek eta Famak, elkarren aurkari teorikoak direla esan baitaiteke^[2].

Famaren merkatu efizientaren hipotesiaren funtsa zera da, finantza aktiboen prezioek finantza merkatuetako informazio eskuragarri guztia islatzen dutela eta, ondorioz, finantza merkatuak ez direla inoiz erratzen, bertako saltzaileek zein erosleek batzuetan jokabide okerrak hautatu arren. Aldiz, Shillerrek dio Merkatu efizienteen hipotesia “pentsamendu ekonomikoaren historia guztiko errakuntzarik harrigarriena” dela^[2].