Edukira joan

Francisco Ynduráin Hernández

Wikipedia, Entziklopedia askea
Artikulu hau hizkuntzalariari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Francisco Ynduráin».
Francisco Ynduráin Hernández
katedradun


katedradun

Bizitza
JaiotzaAgoitz1910eko ekainaren 25a
Herrialdea Nafarroa Garaia, Euskal Herria
HeriotzaMadril1994ko urriaren 25a (84 urte)
Familia
Seme-alabak
Hezkuntza
HeziketaSalamancako Unibertsitatea
Hizkuntzakgaztelania
Ikaslea(k)
Jarduerak
Jarduerakfilologoa, literatura historialaria, idazlea, unibertsitateko irakaslea, kazetaria eta erromanista
Enplegatzailea(k)Madrilgo Complutense Unibertsitatea
Salamancako Unibertsitatea
Zaragozako Unibertsitatea

Francisco Ynduráin Hernández[1] (Agoitz, 1910eko ekainaren 25a - Madril, 1994ko urriaren 25a) nafar hizkuntzalari eta literatura-kritikaria izan zen.

Salamancako Unibertsitatean Filosofia eta Letrak ikasi ondoren, Madrilgo Unibertsitatean doktoretza lortu zuen. Salamanca, Oviedo, Zaragoza eta Konplutentsean iraskaslea izan zen.

Dora Muñoz Buron ezkondu eta hiru seme izan zituzten, horien artean Francisco Ynduráin Muñoz fisikaria (1940-2008) eta Domingo Ynduráin Muñoz hizkuntzalaria (1943-2003)

Lan hautatuak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  • ¿Por qué nos gusta el Quijote? (1942)
  • El dialecto navarro-aragonés antiguo (1946)
  • Notas lexicales (1947)
  • El Quijote y Don Quijote (1950)
  • España en la obra de Hemingway (1952)
  • La novela norteamericana en los últimos 30 años (1952)
  • Novelas y novelistas españoles (1936-1952) (1952)
  • La obra de William Faulkner (1953)
  • Mística y poesía en San Juan de la Cruz (1953)
  • Resentimiento español: Arturo Barea (1953)
  • El pensamiento de Quevedo (1954)
  • Una nota a Celestina (1954)
  • Refranes y "frases hechas" en la estimativa literaria del s. XVII (1955)
  • Lope de Vega como novelador (1962)
  • Obras dramáticas de Cervantes (1962)
  • Sobre le nouveau roman (1967)
  • Relección de clásicos (1969)
  • Galdós, entre la novela y el folletín (1970)
  • De lector a lector (1972)
  • Literatura de España (1973)
  • Baroja el Novelista (1974)
  • Hacia una poética de Juan Ramón (1978)
  • Francisco García Pavón (Madrid, 1982)
  • Los Moriscos y el teatro en Aragón (1986)

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Abizenak horrela idaztea euskal herritar horren aukera pertsonala da. Izan ere, Euskaltzaindiak, euskara baturako, Indurain onartu du deitura horren grafiatzat. Ikus Euskal Onomastikaren Datutegia.