Garatxo marroi

Wikipedia, Entziklopedia askea
Garatxo marroia
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaSordariomycetes
OrdenaXylariales
FamiliaXylariaceae
GeneroaHypoxylon
Espeziea Hypoxylon fragiforme

Garatxo marroia (Hypoxylon fragiforme) Xylariaceae familiako onddo espezie bat da.[1]

Ez da kontsumitzen. Oso espezie arrunta da pagoen hildako adarretan eta enborretan, eta urriagoa haritzetan eta beste hostogalkorretan.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Stroma: Hemisferikoa, globo formakoa, 4 eta 15 mm bitarteko diametrokoa, garatxoz betetako gainazala, hasieran arrosa-izokin kolorekoa, gorri-adreilu kolorera pasatuz eta zahartzean belztuz.[2]

Etimologia: Hypoxilon terminoa grekotik dator, pixka bat gutxiago, esan nahi duen "hupó" hitzetik eta zura, esan nahi duen "xylon" hitzetik. Zurkaitz samarra. Fragiforme epitetoa berriz latinetik dator, marrubia esan nahi duen "fragum" hitzetik. Forma biribildua duelako.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sukaldaritzarako baliorik gabekoa.[3]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Genero bereko beste espezie batzuekin: Hypoxylon rutilum, Hypoxylon fuscum, etab.[4]

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Urritik ekainera, pagoen adar hiletan, Fagus sylvatica, ale ugariko taldeetan.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Ipar Amerika, Europa, Errusia, Japonia, Himalaiako eremua, India.

Erreferentzia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 814 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Palacios Quintano Daniel. (2014). Disfrutando con las setas. Leitzaran, Grafikak S.L. Andoain, Gipuzkoa, 554 or. ISBN 978-84-617-0196-4..
  4. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 571 or. ISBN 84-282-0541-6X(T. 3). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  5. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 334 or. ISBN 84-282-0865-4..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]