Gibelhori hankagris

Wikipedia, Entziklopedia askea
Gibelhori hankagrisa
Iraute egoera

Arrisku txikia (IUCN 3.1)
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaRussulales
FamiliaRussulaceae
GeneroaRussula
Espeziea Russula claroflava
Grove, 1888
Mikologia
 
orriak himenioan
 
txapel ganbila
 
himenioa askea da
 
hanka biluzik dago
 
espora zuriak dauzka
 
mikorrizak eratzen ditu
 
jangarria da

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Gibelhori hankagrisa (Russula claroflava) Russulaceae familiako onddo espeziea da.[1][2] Jangarria.

Deskribapena[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kapela: 4 eta 10 cm bitarteko diametrokoa, ganbiletik laua izatera pasatzen da, azala lodi samarra, gogorra, laster ertza ildaskatua, azala bereizgarria, distiratsua, horitik hori-laranjarako kolorerakoa.

Orriak: Nahiko zabalak, itsatsita, sarritan estu, horixkak, zahartzean aurrera egin ahala, gristu egiten dira, eta, gero, belztu.

Hanka: 3 - 6 x 1 - 1,5 cm-koa, luzea, zilindrikoa, zuria eta beltzez jaspeztatzen da.

Haragia: Nahiko gozoa, usaingabea, belzten doa.[3]

Etimologia: Latinetik dator Russula hitza, russus-etik, gorriaren txikigarritik: apur bat gorrixka, kolore gorria dutelako Russula generoko espezie askok. Claroflava epitetoa ere latinetik dator, argia esan nahi duen "clarus" hitzetik, eta horia esan nahi duen "flabus" hitzetik. Bere koloreagatik.

Jangarritasuna[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Jangarria.[4]

Nahasketa arriskua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Russula decolorans delakoak badu antza, baina kolorea laranjagoa du eta habitat desberdina du.

Sasoia eta lekua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udaberri amaietatik udazkenera (batez ere udan). Urkien eta haltzen azpian, taldekoia da, leku hezeetan.[5]

Banaketa eremua[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Europa, Ipar Amerika.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Russula claroflava, GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.
  2. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  3. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 325 or. ISBN 84-282-0253-6 (T.I). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  4. (Gaztelaniaz) Lotina, Roberto. (1985). Mil setas ibericas. Diputacion foral de vizcaya, 126 or. ISBN 84-505-1806-7..
  5. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 64 or. ISBN 84-282-0865-4..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]