Gračanicako monasterioa

Koordenatuak: 42°35′54″N 21°11′36″E / 42.5983°N 21.1933°E / 42.5983; 21.1933
Wikipedia, Entziklopedia askea
Gračanicako monasterioa
Манастир Грачаница
 UNESCOren gizateriaren ondarea
Medieval Monuments in Kosovo
Kokapena
Estatu unitario Kosovo
Kosovoko barrutiaPristina
Kosovoko udalerriaGračanica Municipality
Giza kokalekuGracanica
Koordenatuak42°35′54″N 21°11′36″E / 42.5983°N 21.1933°E / 42.5983; 21.1933
Map
Historia eta erabilera
Gizateriaren Ondarea arriskuana2006 -
UNESCO World Heritage Site record modification 2006
ErlijioaSerbiako Eliza Ortodoxoa
ElizbarrutiaEparchy of Raška and Prizren (en) Itzuli
IzenaTheotokos
Arkitektura
EstiloaSerbo-Byzantine architecture (en) Itzuli
Gizateriaren ondarea
Irizpidea(ii), (iii) eta (iv)
Erreferentzia724-004bis
Eskualdea[I]?
Izen-emateabilkura)
Webgune ofiziala
  1. UNESCOk egindako sailkapenaren arabera

Gračanicako monasterioa (serbieraz: Манастир ГрачаницаManastir Gračanica; albanieraz: Manastiri i Graçanicës) Kosovoko monasterio ortodoxo serbiar bat da. 2006ko uztailaren 13tik Kosovoko Erdi Aroko monumentuak deritzon barnean da, horrekin batera Gizateriaren Ondarea izendapena duelarik. Iraganean arriskuan zegoen ondarearen barnean sartua izan zen Kosovoko egoera politiko gatazkatsuaren ondorioz[1][2], Serbiak bere hegoaldeko probintziatzat hartzen duelarik. Probintziak 2008ko otsailaren 17an independentzia aldarrikatu zuen, estatu batzuek onartua eta beste batzuek ez.

1321ean Eztebe Uroš II.a Milutin serbiar erregeak sortu zuen. Gračanicako monasterioa Milutin erregearen azken enpresa monumentaletako bat da. Monasterioa, Pristinatik 5 km-ra dagoen serbiar kokaleku bat den Gračanica herrian dago, antzinako Ulpiana erromatar hiria zen Liplianetik gertu[3].

Historia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Gračanica, Ama Birjinaren XIII. mendeko aurreko eliza baten hondakinen gainean eraiki zen, hau aldi berean VI. mendeko hiru nabe paleokristauko basilika baten hondakinen gainean eraiki zelarik. Kaperaren hegoaldeko horman, erregearen gutuna dago idatzita, honako hitz hauekin: "Gračanicako Ama Birjinaren tenpluaren hondakinak eta gainbehera ikusi ditut, Lipliango gotzaindegia, beraz, behetik eraiki dut eta barrutik zein kanpotik margotu eta apaindu". Aurreko konplexu monastikotik, elizak bakarrik iraun du bizirik. Nartexa eta dorrea hamarkada batzuk beranduago gehitu ziren, mendebaldeko fatxadako freskoak babesteko. Nartexa oso kaltetua geratu zen turkiarren aldetik 1379 eta 1383 artean, dorrea erre zutenean eta suak eskuizkribu eta beste objektu preziatu batzuk jan zituen. Nartexa 1383an berreraiki zen. Berriz ere, Gračanicak kalteak jasan zituen 1389ko Kosovoko guduan.

Turkiar gobernuan zehar, Gračanica gune kultural garrantzitsu bat bihurtu zen. Nikanor metropolitaren garaian (1528 - 1555), zenbait ikono margotu ziren aldarearen gainean. Halaber, inprimategiari esker, Nikanorrek zerbitzu liburu eta erabilera monastikorako objektu asko lortu zituen. Errege ateak, Dionisie metropolitaren enkargua izan ziren 1564an, honen heriotza, nartexean fresko batean irudikatua dagoelarik. Zaharberritze handi bat gertatu zen Makarie Sokolovitx patriarkaren ahaleginen bidez. Kanpoko nartexeko irekidura guztiak hormatuak izan ziren eta fresko berriak osatu ziren 1570ean. Paisie patriarkari esker, elizak bere berunezko teilatua izan zuen, eta 1620an Gurutziltzatua zuen gurutze handia ikonostasioan egina izan zen. Monasterioa, kalte berrien eraginpean egon zen XVII. mendearen amaiera aldera, Liga Santuaren eta turkiarren arteko gerran, Vienako bigarren tokiaren ondoren, serbiarrek kristauaren aldetik esku hartu zutenekoa. Turkiarrek berunezko gurutzea kendu eta baldosak lurretik atera zituzten, Arsenie III.a patriarkak elizan ezkutatutako altxorrarekin batera.

Bigarren Mundu Gerraren ondoren mojek berritu zuten eta ordutik komentu bat izan da. Gaur egun, ikono pinturan, nekazaritzan, joskintzan eta beste obedientzia monastiko batzuetan aktibo dauden 24 ahizpa daude monasterioan.

NATOk Jugoslavian 1999an egindako bonbardaketaren ondoren, Rashka eta Prizren Artémiyeko gotzainak bere egoitza ofiziala monasterio honetara Prizrenetik transferitu zuen, eta ordutik monasterioa gune espiritual garrantzitsu ez ezik, Kosovoko serbiarren gune politiko eta nazional ere bihurtu da.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Klein, Caroline Jaeger. (2016-10-28). «UNESCO World Heritage and Kosovo Towards a Tentative List for Kosovo» 2016 UBT International Conference (University for Business and Technology)  doi:10.33107/ubt-ic.2016.65. ISBN 978-9951-437-52-3. (Noiz kontsultatua: 2020-04-25).
  2. (Ingelesez) Centre, UNESCO World Heritage. «UNESCO World Heritage Centre - List of World Heritage in Danger» UNESCO World Heritage Centre (Noiz kontsultatua: 2020-04-25).
  3. «Balkan Travellers - The Serbian Convent of Gračanica: Heavens Made of Stone» web.archive.org 2008-10-13 (Noiz kontsultatua: 2020-04-25).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]