Guraso-ahal

Wikipedia, Entziklopedia askea

Guraso-ahala edo guraso-agintea gurasoek emantzipatu gabeko seme-alaben gainean dituzten ahalmenen eta betebeharren multzoa da.[1] Sistema erromatar zuzenbideak sortu zuen, aitak (latinez: pater familiae) seme-alaben gainean zuen botere esklusiboa ezarriz, pater familiae delakoak bere emazte eta esklaboengan ere zuen boterearekin integratuz.

Europako herrialde batzuek guraso-ahalaren sistema hartu zuten gurasoen arteko harremanak arautzeko, alde batetik, eta seme-alaben artekoak, bestetik. Hispanoamerikan, Espainiar Inperioak erromatar guraso-ahala ezarri zuen bere kolonietan, eta handik XIX. mendetik aurrera independizatu ziren herrialdeetako sistema juridikoetara igaro zen.[2] Urteen poderioz, guraso-ahalaren sistemak aldatu egin dira, gizonen eta emakumeen arteko berdintasunezko xedapenak sartzeko, institutuaren ohiko kontzepzio hierarkiko patriarkala murrizteko, bai eta haurra subjektu gisa eta haurren interes nagusi gisa ezartzeko ere.[3] Sistemak ere aldatuz joan dira, dibortzio-kasuen gorakadari erantzuteko eta gurasoak elkarrekin bizi ez direnean guraso-ahala arautzen duten arauak ezartzeko.

Azken hamarkadetan, batez ere 1989an Haurren Eskubideei buruzko Hitzarmena ezarri zenetik, oraindik geratzen diren guraso-ahalaren erregimenak behin betiko uzteko joera dago, «guraso-erantzukizuna» izeneko erregimenak ezartzeko.

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. Euskalterm: [Erregistro Zibila Hiztegia] [2016]
  2. Zorraquín Becú, Ricardo. (1978). Historia del Derecho argentino. I Buenos Aires: Perrot, 184-185 or..
  3. Pito Andrade, Cristóbal. (2009). La custodia compartida. (1. argitaraldia) Bosch ISBN 9788497904766..

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]


Zuzenbidea Artikulu hau zuzenbideari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.