Hermine Yollo

Wikipedia, Entziklopedia askea
Hermine Yollo

Bizitza
Jaiotzako izen-deiturakHermine Yollo Mingele
JaiotzaDuala1981eko abendua (42 urte)
Herrialdea Kamerun
Hezkuntza
Hizkuntzakfrantsesa
ingelesa
Jarduerak
Jarduerakidazlea, antzerki zuzendaria, aktorea eta itzultzailea

Hermine Yollo Mingele (Doualan, Kamerun, 1981ko abendua) kamerundar komediantea zuzendaria, idazlea eta itzultzaile independentea (ing-frantsesa) da. NGOTI konpainiako zuzendaria da 2009ko azarotik.[1][2][3] 2023ko apirilean Ourenseko Harmatán afrikar nomada jaialdian parte hartu zuen Odio el teatro/ Antzerkiari gorroto diot lanarekin.[4]

Biografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Hermine Yollo Doualan jaio zen 1981eko abenduan, artista-familia batean.[5] Bere aita eta ama, Jean Mingele eta Edwige Nto Ngon dira. Gurasoei jarraituta, aktore lanean hasi zen eta gero zuzendari. Jaunden hazi zen. Haurtzaro osoan mugitu zen antzerkiaren unibertsoan, gurasoei, lagunei eta lankide landuei begira. Beraz, normala izan zen bera ere mundu horretan jarraitzea. Amak baino ez zion uko egiten bere lana antzezteko nahiari. Eztabaida baten ondoren, Herminek konpromisoa hartu zuen antzerkia bezain gustuko zuen beste gauza bat egiten ikasteko, diru-iturri egonkorra bermatzeko, antzerkia egitea galarazi gabe. Beraz, Yaundeko Unibertsitateko Hizki Elebidunen Fakultatean (1) eta, gero, ASTIn (Bueako The Advanced School of Translators and Interpreters) eman zuen izena,eta masterra egin zuen.[6]

Antzerki eskola[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Antzerkia ikasi nahian, beste zerbait egiten ikasten zuen bitartean, praktiketan eta lanetan parte hartu zuen, eta Yaunpe I Unibertsitateko Unibertsitate Antzokiko kide ere izan zen, Keki Manioren zuzendaritzapean. Bere herriak, Kamerunek, ez zuen antzerkirako eskolarik, 2000 eta 2008 bitartean sortu zen, Werewere Liking, Edwige Nto Ngon, Keki Manyo eta Evina Nganarekin, besteak beste. ERACen, Canneseko Aktoreen Eskualdeko Eskolan (2013, 2015) eta Tunisiako El Hamra Afrikako Arabiar Zentroan (7. sustapena) ere parte hartzen du. Bueatik itzuli zenean, Herminek NGOTI konpainiaren jarduerak berriro aktibatu zituen. Gurasoak hilak ziren (aita 2004an eta ama 2005ean).[5][6] Bestalde, 2009tik da zuzendaria.

Senideek bultzatuta (Solange Bonono eta Yaya Mbilé, besteak beste), Hermine Yollo eszenara atera zen 2012an, NGOTI konpainiako zuzendari Serge Fouha Alemaniara joan ondoren.[7] Gero, hainbat ikastaro eta lantegitan parte hartuz hobetzea lortu zuen, batez ere arte dramatikoan, inprobisazioan, elkarrizketan oinarritutako jolasean, eszenaren tekniketan, irakurketaren eta ikuskizunaren sorkuntzan eta espazioan trebatzen.[8]

Ibilbidea[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Komediante[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Meyong Meyeme (txotxongilo eta aktoreen antzerkia), Ulrich[9] N’Toyoren agertokia.
  • Misterioso-119/ 119 Misteriotsua - Koffi Kwahuérena, Soleïma Arabi, 2012an.[9]
  • La Traversée aux Disparus d’Eva Doumbia/Eva Doumbiaren[10] Desagertuen Zeharkaldia, Eva Doumbia, 2014ko maiatzean.[9]
  • Sawtché Baartma, Martin Ambara, 2016.[9]
  • Les Migrants d'Olivier Jobard/Olivier Jobardeko migratzaileak, 2015[11]

Zuzendari[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • La femme-Iset/Iset-Emakumeak, Konakryko Studios Kirah-en aurkeztua, Universo de las Palabras jaialdian, 2017an.
  • “Je déteste le théâtre/ Antzerkiari gorroto diot”, Yaunden Camerunés Kultur Etxean (CCC) 2016ko maiatzaren 27an emana.[12]
  • Triptyque/Triptikoa (Antoine Assoumou, Paolo Coelho eta Goetheren testuak gurutzatuta)[9]
  • Jazz Me Down d’Emmanuelle Urien.[9]
  • Joël Amah Ajavonen (2014ko uztaila)[9]
  • Ulysse, Gilad Evron-en Gazan.[9]

Dramagile[aldatu | aldatu iturburu kodea]

2017. urteko urtarrilean, dramaturgile lan egin zuen Antoine lanaren sorkuntzan Colinako Antzoki Nazionalean.[9]

Lankidetzak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Lehoia mugitu egiten da izkinetan, Idazketa-egoitza, La Chartreuse, 2021.
  • M-119 Autopsia, Eraikuntza dramatikoa, Hitzen Mundua Jaialdia, 2019.
  • M-119 Autopsia, Eskritura Egoitza, La Chartreuse, 2018.[13]
  • L’arc-en-ciel a perdu ses couleurs/Ostadarrak bere koloreak galdu zituen, 2020ko azaroan aholku dramatikorik gabeko urruneko idazketa-egoitza, Chartreuse CNESen laguntzarekin.[14]

Jaialdiak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sariak eta aintzatespenak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Idazketa-egoitza frankofonikoaren laurdena-Haiti 2021[5]
  • RFI antzerki-saria, M-119 Autopsia, izendapena, 2019.[13]

Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Bibliografia[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  • Fil(e) d'attentes/Hilo de esperanza, arg. Egile Gaztea, 2020 (Antzerkia)
  • Un piège sans fin/Tranpa amaigabea, 2018 / Bhêly-Quenum-en izen bereko nobelaren egokitzapena (eskaera-eskritura – argitaratu gabea)
  • La nuit suffit…/Gaua nahikoa da…, 2018 (argitaratu gabea)
  • On ne braque pas le Père Noël !/Ez zaio begiratzen Santa Klausi!, 2018 (argitaratu gabea).
  • La Femme-Iset,/ Iset emakumeak, 2017 (argitaratu gabea).
  • Trônes vides/Enbor hutsak, 2008 (argitaragabea / Idazle Frantses Gaztearen 2008ko Sarian parte hartu gabea).
  • Carré rouge/Cuadrado rojo, 2004 (argitaragabea / Idazle Frantses Gaztearen 2004ko Sarian parte hartua )

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]