Hiperplano

Wikipedia, Entziklopedia askea

Geometrian, hiperplanoa plano kontzeptuaren orokortzea da. Hiperplanoa espazio n-dimentsionaleko puntuen multzo bat da, non puntuen koordenatuek ekuazio lineal bat betetzen duten; beraz, n-1 dimentsioko azpimultzo bat da. Hiperplanoek koordenatu kartesiarreko planoen propietate aljebraiko antzeko batzuk dituzte.

Dimentsiobakarreko espazio batean (adibidez, zuzen bat), hiperplano bat puntu bat da; lerro bat erdibitzen du. Dimentsio biko espazio batean (adibidez, xy planoa), hiperplano bat zuzen bat da; planoa erdibitzen du. Hiru dimentsioko espazioan, hiperplano bat ohiko plano bat da; espazioa erdibitzen du. Kontzeptu hori lau eta gehiago dimentsioko espazioetan ere aplika daiteke, non objektu zatitzaile horiek hiperplanoak besterik gabe deitzen diren, nomenklatura honen helburua geometria planoarekin erlazionatzea baita.

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]