Edukira joan

Inocybe pelargonium

Wikipedia, Entziklopedia askea
Inocybe pelargonium
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaInocybaceae
GeneroaInocybe
Espeziea Inocybe pelargonium
Kühner, 1955
BasionimoaInocybe pelargonium

Inocybe pelargonium Inocybaceae familiako onddo espezie bat da.[1]

Sinonimoak: Inocybe claviger, Inocybe stangliana.

Kapela: 2 eta 5 cm bitarteko diametrokoa, konikotik kanpai itxurakora eta lautua, ertz zurbilarekin. Kapelaren azala zetaduna, leuna, ale finekoa, laranja-marroi-krema kolorekoa, sarritan distiratsua.

Orriak: Ez oso estu, tartean orritxoekin, okertuak, borobildu-itsatsiak, gris-krema kolorekoak gaztetan, gero okretik arrexkaraino.

Hanka: 3 eta 6 cm bitarteko garaierakoa, mehea, gainazala hauts leunarekin, oinarria erraboil-tuberkuluduna, marroi-krema kolorekoa.

Haragia: Zuria. Geranioen (Pelargonium) edo espermaren usain handiarekin. Zapore gabekoa.[2]

Etimologia: Inocybe terminoa, muskulua, nerbioa, zuntza esan nahi duen"is inós" hitzetik eta burua esan nahi duen "cybe" hitzetik dator; hau da, zuntzezko kapela. Pelargonium epitetoa, geranio usaina jariatzen duelako du.

Toxikoa.

Nahasketa arriskua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Beste Inocybe horixka batzuekin nahas daiteke: Inocybe Rimosa, aurantiobrunnea, friesii, lutescens, crocifolia, aurantiifolia, nitidiuscula, flocculosa.[3]

Sasoia eta lekua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udazkenean. Bakarka edo talde txikietan ateratzen da. Urria.

Banaketa eremua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Quebec, Europa, Errusia, Kaukasia.[4]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Cetto, Bruno. (1987). Guia de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 253 or. ISBN 84-282-0887-X (T. 4). ISBN: 84-282-0538-8 (O.C.)..
  3. (Gaztelaniaz) Ubillos Javier. (2020). Curso de iniciación a la micología, fichas micológicas. Asociacion cultural “Baxauri” Kultur Elkartea Mikologia, Bajauri, Cofradia Vasca de Gastronomia..
  4. Inocybe pelargonium: GBIF—the Global Biodiversity Information Facility.

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]