Interpretatio graeca
Interpretatio graeca (euskaraz, greziar interpretazio) Antzinako Greziako idazleak atzerritar jainko-jainkosak bere panteoiekin parekatzeko ohitura adierazten duen latinezko esapidea da. Herodotok, adibidez, Amon, Osiris eta Ptah egiptoar jainkoak aipatzeko «Zeus», «Dioniso» eta «Hefesto» erabiltzen zituen.
Diskurtso[1] honen erromatar baliokidea, interpretatio romana zuen izena. Lehendabizikoz Tazitok Germania liburuan erabili zuen (43. kap.). Naharvali germaniarren baso sakratua honela deskribatu zuen:
« | «Praesidet sacerdos muliebri ornatu, sed deos interpretatione romana Castorem Pollucemque memorant» Emakumezko arropak dituen emakume apaiz batek zuzentzen du, baina erromatar interpretazioan, Kastor eta Polux gurtzen dituzte |
» |
Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
- ↑ Smith, Mark S.. (2008, 2010). God in Translation: Deities in Cross-Cultural Discourse in the Biblical World. Wm. B. Eerdmans, 246 or..
Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]
|
![]() |
Artikulu hau mitologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |