Isoelektroniko

Wikipedia, Entziklopedia askea

Isoeletroniko balentzia-elektroi kopuru bera duten bi atomo-multzoz esaten da[1].

Isoelektrikotasuna agertzen da bi edo molekula gehiago egitura bera (atomoen arteko loturak eta posizioak) eta eletroi-konfigurazio bera dutenean, baina desberdintzen dira elementu espezifiko batzuk egituraren kokaleku jakin batzuetan daudelako. Adibidez CO, NO+ eta N2 isoelektronikoak dira, CH3COCH3 eta CH3N=NCH3, ordea, ez[2]. Beste etsenplu bat, K+, Ca2+ eta Sc3+ katoiak eta Cl, S2− and P3− anioiak isolektrikoak dira Ar atomoarekin.

Kontzeptuak garrantzia du erlazio nabarmena duten espezieak identifikatzean (pareak edo serieak izan). Espero izatekoa da espezie isoelektronikoek erakustea beren propietateetan koherentzia eta aurreikuspengarritasuna; beraz, konposatu bat isoelektroniko gisa identifikatzeak ezaugarri eta erreakzio posibleen aztarnak eskaintzen ditu (atomoen elektronegatibotasunak eta antzeko propietateek erreaktibitateari eragin diezaiokete).

Karbono monoxidoa eta

nitrosonio ioia isoelektronikoak dira



Erreferentziak[aldatu | aldatu iturburu kodea]

  1. «ZT Hiztegi Berria» zthiztegia.elhuyar.eus (Noiz kontsultatua: 2022-10-17).
  2. Chemistry (IUPAC), The International Union of Pure and Applied. «IUPAC - isoelectronic (I03276)» goldbook.iupac.org (Noiz kontsultatua: 2022-10-17).

Kanpo estekak[aldatu | aldatu iturburu kodea]