Jaan Tõnisson
Jaan Tõnisson (Viratsi, 1868ko abenduaren 22a – Tallinn, 1941?) estoniar kazetari eta politikaria izan zen. Estoniako estatuburua izan zen 1926tik 1927ra eta 1933an.[1]
Zuzenbidea ikasi zuen Tartuko Unibertsitatean eta Estoniako mugimendu nazionalistaz interesatu zen. 1892an Postimees egunkari nazionalistan hasi zen lanean eta erredaktore buru izatera iritsi zen. 1905eko Errusiako Iraultzaren ondoren, Aurrerapenaren Alderdi Nazionala (Eesti Rahvameelne Eduerakond) sortu zuen, eta eserleku bat lortu zuen Errusiako Lehen Duma Inperialean. 1910eko hamarkadan eskola estoniarrak eta nekazaritza-kooperatibak sustatu zituen. Boltxebikeek 1917ko abenduan atxilotu eta erbestera joatera behartu zuten.
1918ko abenduan Estoniara itzuli zen eta 1917tik 1918ra Konstantin Pätsen gobernuan ministro izan zen. Finlandiari armak erosi zizkion Estoniako Independentzia Gerrarako, eta Estoniak Parisko Bake Biltzarrean zuen ordezkaritzan parte hartu zuen.
1919tik 1920ra lehen ministro izan zen eta Sobietar Batasunarekin Tartuko Ituna sinatu zuen. Estatuburu ere izan zen bi aldiz, 1927tik 1928ra eta 1933ko maiatzetik urrira. Tõnisson Päts-ek zuzendutako 1934ko estatu-kolpearen aurkarietako bat izan zen.
Tõnisson NKVDk atxilotu zuen 1940ko abenduan, Estoniako Sobietar Batasunaren okupazioaren ondoren. Ez dakigu noiz hil zen, baina hipotesi litekeena da 1941eko uztailean Tallinnen fusilatuta hil izana.